Sunday, March 10, 2024

పర్యావరణం - ఆలియాభట్



నీతులు చెప్పడం మంచి వ్యాపారం అయిపోయింది. రీసెంట్‌గా పోచర్ సిరీస్ చూశాను. అందులో పర్యావరణ స్పృహ గురించి దంచిపడేశారు. ఇండియాలో వేట అనేదాన్ని 50 ఏళ్ల కిందట బ్యాన్ చేశారు. రాత్రికి రాత్రే వేలమంది వేటగాళ్లు నేరస్తులుగా మారిపోయారు. ఇప్పటికీ వేట అనేది అన్నిచోట్లా కొనసాగుతోంది. మరీ అటవీ పోలీసుల దృష్టికి వెళ్లకుండా ఎలాగోలా కానిస్తుంటారు. మా ఊళ్ల దగ్గర అడవిపందుల వేటే ఎక్కువగా చూస్తుంటాం. నాకు అన్ని మాంసాల్లోకి అడవిపంది మాంసం అంటే చాలా ఇష్టం కాబట్టి, ఆ వేట చేసేవాళ్లతో మాట్లాడుతుంటా. ఎక్కువమంది కుక్కలతో వేటాడుతుంటారు. బాంబులు పెట్టేవాళ్లు ఉన్నారు. చాలా తక్కువమంది, చాలా రేర్‌గా నాటు తుపాకులతో వేటాడతారు. నాకు తెలిసిన ఒకరిద్దరు, చాలాసార్లు పోలీసుల వేధింపుల దెబ్బతో తుపాకీతో వేటాడటం మానేశారు. కుక్కలతో వేట కొనసాగుతుంది. కొన్నిసార్లు నిషేధం ఉన్న జంతువుల్ని వేటాడటం కూడా జరుగుతుంది. మరీ అంత ఇష్టానుసారంగా అయితే జరగడం లేదు. వేటలో పార్టిసిపేట్ చేసేవాళ్లలో ఎక్కువమంది అడవుల్లో బతికేవాళ్లే. వాళ్లకి మనకంటే ఎక్కువే పర్యావరణ స్పృహ ఉంది. ఎందుకంటే అడవి మీదే ఆధారపడి బతికేవాళ్లు వాళ్లు. మనం అడవుల్ని నరికి బతుకుతున్నవాళ్లం. జంతువుల చర్మాలు, దంతాలు, గోళ్లని అలంకారాలుగా గోడలకి తగిలించుకుని మురిసిపోయేవాళ్లం. వేట... మాంసం వరకే పరిమితం అయినప్పుడు దానితో ఎలాంటి ప్రమాదం లేదు. ఈ అలంకారాల దాకా వచ్చినప్పుడే అది వ్యాపారమైంది. విస్తృతమైంది. 

ఇక సిరీస్ విషయానికొస్తే ప్రధానపాత్ర మాల అటవీ అధికారి. ఆమెకి తండ్రిమీద విపరీతమైన అసహ్యం ఉంటుంది. ఎందుకంటే తండ్రి వేటగాడు. ఏనుగుల్ని చంపేవాడు. ఇంకో ప్రధానపాత్ర అలన్‌కి కూడా పర్యావరణ స్పృహ కారిపోతూ ఉంటుంది. భార్యాబిడ్డల్ని కూడా పట్టించుకోకుండా ప్రకృతిని ప్రేమిస్తుంటాడు. వీళ్లిద్దరూ ఏనుగుల్ని దంతాల కోసం చంపుతున్నవాళ్లని పట్టుకునే బాధ్యతలో ఉంటారు. చివరికి ఎలాగోలా ముగిస్తారు. అయితే పర్యావరణం, ప్రకృతి, వంకాయ అంటూ అవకాశం వచ్చినప్పుడల్లా ఏదో ట్రాన్స్‌లోకి వెళ్లినట్టు మాట్లాడుతూ ఉంటారు వీళ్లు. అవతలివాళ్ల వాదనకి కూడా 8 ఎపిసోడ్లలో ఒకట్రెండు సార్లు అవకాశం ఇచ్చారనుకోండి. అయితే ఇక్కడ వేటగాళ్ల మీద కంటే, వాటితో వ్యాపారం చేసేవాళ్లపై కాస్త ఎక్కువ ఫోకస్ పెడుతున్నట్టు నటించారు. కానీ మూడు ఎపిసోడ్ల వరకు ఒక వేటగాడిని చూపించకుండానే వాడి చుట్టూ అల్లిన కథ సిరీస్ తీసిన నీతిపరుల కుట్ర స్పష్టంగా తెలిసిపోతుంది. వేట, వేటగాడు అన్న పదాల్లో ఉన్న థ్రిల్‌ని వాడుకోవడమే ఆ కుట్ర. ఒకసారి అలన్ తండ్రి, ఓ పెళ్లి తంతులో అలన్‌పై కోప్పడతాడు. పెద్ద ఇల్లు కట్టుకోలేకపోయాడనేది ఆయన ఆవేదన. దానికి... పెద్ద ఇల్లు, పర్యావరణానికి వ్యతిరేకం అంటూ ఇంకొకరు వత్తాసు పలుకుతారు. మంచిదే. కానీ ఈ సిరీస్ తీసిన ఆలియా భట్ కూడా అలాంటి చిన్న ఇంటిలో ఉండి ఈ నీతులు చెబితే, ఆహా అనుకోవచ్చు. ఆమెకి ఒకటి కాదు రెండు ఇళ్లున్నాయి. ఒక్కొక్కటి ముప్పయి నలభై కోట్ల విలువైనవి. నాలుగు కార్లున్నాయి. వాళ్లాయనకి ఎన్నున్నాయో చూడలేదు. సిరీస్‌లో మాత్రం చిన్న ఇల్లు, చింతలు లేని ఇల్లు అంటూ కబుర్లు చెప్పించారు. 

పర్యావరణం గురించి ఎవరు మాట్లాడినా నవ్వొస్తుంది. పర్యావరణం గురించీ, ప్రకృతి విధ్వంసం గురించి మాట్లాడటానికి ఏమాత్రం అర్హత లేనిది మనిషే. ఇంకోవైపు ప్రకృతి విధ్వంసం గురించి, వ్యవసాయం గురించీ ఒకేసారి బాధపడిపోతుంటాం. అసలు ప్రకృతి ధ్వంసానికి తొలి మెట్టు వ్యవసాయమే. మనందరికీ అది తిండిపెట్టొచ్చు. కానీ వాస్తవం అదే. చెట్లు నరకడంతో మొదలై, నేలకి చెదలు కూడా పట్టకుండా పురుగుమందులతో సమస్త జీవాల్ని చంపడమే లక్ష్యంగా బతుకుతున్నాం. పైకి మాత్రం ఒక్కశాతం కూడా కనిపించని ఆర్గానిక్ వ్యవసాయం అంటూ నకరాలు పోతుంటాం.

లాక్‌డౌన్ టైమ్‌లో మా పొలంలో మినుము వేశాను. మినుము వేయడానికి ముందు దుక్కి దున్నడం అయ్యాక, ఒక నెలకి చేనంతా గడ్డిపడింది. మా బావ పొలం చూడ్డానికి వచ్చి, ఇంత గడ్డిలో మినుము చల్లితే పంట రాదు అన్నాడు. దాంతో ఫ్యామిలీ మొత్తం చేలోకి వెళ్లి గడ్డంతా పీకడం మొదలుపెట్టాం. అందరూ మమ్మల్ని చూసి కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడు అన్నట్టుంది నా యవ్వారం అనుకున్నారు. ఈ లోపల మిగతా చేలల్లో మినుము చల్లడం కూడా మొదలైంది. కొంతమంది ఆగి ఆడిగేవాళ్లు, ఇట్టా గడ్డి పీక్కోడమేనా మినుము ఏస్తరా లేదా అని. చివరికి కొందరు సీనియర్లు, వ్యవసాయంలో మునిగితేలినవాళ్లు మా తతంగం చూసి, ఒక సలహా ఇచ్చారు. అదేంటంటే... ఇలా ఎవరూ గడ్డి పీకరు నాయనా, మినుము చల్లి, మొక్క వచ్చాక గడ్డి మందు కొడతారు. అది కొట్టాక ఏ గడ్డి మొక్కా రాదు అనేది వాళ్ల సలహా సారాంశం. అయితే గడ్డి మందు కొడితే ఎర్రలు లాంటివి, నేలసారాన్ని పెంచే మరికొన్ని జీవులు చచ్చిపోతాయి, భూమిసారం కూడా దెబ్బతింటుంది కదా అని వాళ్లని అడిగాను. వాళ్లు నన్ను కిందకీపైకి చూసి వెళ్లిపోయారు. మీరెంత పీకినా... మళ్లీ ఒక వాన పడితే గడ్డి వస్తుంది అన్నారు. మా బావకి ఈ గడ్డి మందు వ్యవహారమే తెలియదు. మళ్లీ పడితే, మళ్లీ పీకడమే, వ్యవసాయం అంటే అంతే అన్నాడు ఆయన. ఆయనకి ఏమీ తెలియదు అన్నట్టు మావాళ్లు చూశారు. సరే ఎలాగూ మొదలుపెట్టాం కదా అని, సాధ్యమైనంత వరకు గడ్డి పీకేశాం. కానీ మినుము వేశాక, ఇష్టం లేకపోయినా గడ్డి మందు కూడా కొట్టాం. తర్వాత మరో మూడు సార్లు పురుగు మందు కొట్టించా. చివరికి పంట అద్భుతంగా వచ్చింది. చాలామంది తొలిసారి వ్యవసాయం పెట్టినా, బాగా పండించావు అని పొగిడారు. అయితే పడాల్సిన టైమ్‌లో పడని వానలు పంటంతా చేతికొచ్చాక పడ్డాయి. మూడు రోజులు నాన్‌స్టాప్‌గా కురిసిన వానతో మొత్తం పోయింది. చివరికి పెట్టిన పెట్టుబడి కూడా రాలేదు. పంట పోయినందుకు కూడా పెద్దగా బాధపడలేదు. కానీ వ్యవసాయం అనుకున్నట్టు చేయలేకపోయా అనిపించింది.  సేద్యంలో ఎక్కడా పర్యావరణ స్పృహ ఉండదని స్వానుభవంతో తెలుసుకున్నా. పర్యావరణ స్పృహతో వ్యవసాయం చేసేవాళ్లు చాలామంది ఉన్నారు. అదంతా ఇప్పుడు బలిసినోళ్ల యవ్వారంగా మారిపోయింది. ఆ కథంతా వేరే వ్యవహారం. ఇదంతా ఎందుకు చెప్తున్నానంటే ఫుడ్ సైకిల్‌కి మనిషి ఏ రోజూ కట్టుబడి లేడు. అవసరం లేకపోయినా తన సుఖం కోసం, గొప్పల కోసం ఇతర జీవుల్ని చంపుతున్నాడు. అందులో ఏనుగు పెద్దగా కనిపిస్తుంది. ఎర్రలు కనిపించవు. 

సిరీస్ విషయానికొస్తే ఎవరో ఐవరీ కొంటున్నారు కాబట్టి, దాని అమ్మకాలు చూసే మాఫియాని పట్టుకుంటే ఏనుగుల వేటని ఆపొచ్చు అని చెప్తుంటారు. కానీ సిరీస్ నడిచేది మొత్తం అడవి, వేటగాళ్ల చుట్టూనే. అడవి అందాల్ని, వేటలో థ్రిల్‌ని క్యాష్ చేసుకునే ప్రయత్నంలో నాలుగు నీతులు చెప్పి చేతులు దులుపుకోవచ్చనుకున్నది స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ముఖ్యంగా మాల పాత్ర ఏమాత్రం కన్విన్సింగ్‌గా లేదు. వీగన్ స్లోగన్ వినిపించే ఒక వింత తెగకి చెందిన జోంబీలా అనిపించింది. ఇంక సిరీస్‌లో చాలామంది వినాయకుడి భక్తుల్ని చూపించారు. వాళ్ల ఇళ్లలో వినాయకుడి విగ్రహాలు చూపించారు. అంటే వీళ్లంతా ఏనుగుల్ని చంపడాన్ని వ్యతిరేకించేవాళ్లట. అసలు వినాయకుడి పుట్టుకే ఏనుగు వధతో మొదలయింది అనయినా వీళ్లకి తెలుసా అనిపించింది. ఒకవైపు ఏనుగు దంతాలతో వినాయకుడి బొమ్మలు చేసి అమ్మడం చూపిస్తూనే ఇంకోపక్క గణపతి భక్తి ప్రదర్శిస్తారు. మొత్తంగా అసహజపు కోరికలతో, అసహజపు నటనతో కొనసాగినట్టు ఉంది. దివ్యేందు భట్టాచార్య లాంటి నటుడు కూడా ఇందులో తేలిపోయాడు. 

Tuesday, January 2, 2024

మూగ మనుషులు

ఫ్యామిలీ ఈజే అడిక్షన్
కలల కొలిమి నీలో కాలుతూ ఉండొచ్చు
బట్ ఇట్స్ నాటే బర్డన్
అదొక వ్యామోహం
అంత తేలిక కాదు తెంచుకుని పోవడం
కుటుంబమే నీ తొలి కల
యువర్ లైఫ్ బిగిన్స్ దేర్
అదే సంగీతం, అంతకుమించి సర్వస్వం
రెండు దారులు సమాంతరంగా నడిస్తేనే అందం
లుక్ ఎట్ లైఫ్ ఫ్రం బోత్ సైడ్స్
ఒకటి వదిలేశావా 
రెండో దారి ఎడారి
యు లీవ్ దెమ్ లాఫింగ్ వెన్ యు గో
ద సైన్ ఆఫ్ లవ్ ఎనఫ్ ఫర్ లైఫ్..!

[ఈ మూవీ 1990కి ముందటి కాలానికి సంబంధించినట్టు తీసి ఉంటే బాగుండేదని అమెరికాలో చాలా మంది బధిరుల అభిప్రాయం. ఆ తర్వాత అక్కడ వచ్చిన చట్టాలు వాళ్లకి ప్రొఫెషనల్ ఇంటర్‌ప్రెటర్స్‌ని మాండేట్ చేశాయి. సో అక్కడి బధిరులు చాలామందికి ఈ సినిమా అంతగా నచ్చలేదట. బట్ ఇండియాలో ఇలాంటి ఒక ఫ్యామిలీని ఊహించుకుంటే మాత్రం ఇది గొప్ప సినిమా. అసలు కుటుంబంలో ఎవరూ ఆ డిజబిలిటీతో లేకపోయినా ఆ భావోద్వేగాలు అంతే హత్తుకుంటాయి. ఇట్స్ ఆల్ ఎబౌట్ ఫ్యామిలీ అండ్ డ్రీమ్స్. సో ఫ్యామిలీతో కనెక్ట్ అయి ఉండే ప్రతి ఒక్కరికీ నచ్చే సినిమా. ]

Tuesday, August 15, 2023

మహాకవికి నివాళి

గద్దర్ మరణం, ఆయన ఖననం పూర్తయ్యాక చాలామంది నివాళి వ్యాసాలు రాశారు. రాస్తున్నారు. ఆయనని తమ వాడే అనుకున్నవాళ్లు, తమ దగ్గరే ఆగిపోతే బాగుండు అనుకున్నవాళ్లు బాధపడ్డారు. వాళ్ల బాధకీ అర్ధం ఉండొచ్చు. కానీ జీవితం ఎక్కడో మొదలై ఎక్కడో ముగుస్తుంది. అదిక్కడే ఉండిపోవాలి అనుకోవడం విప్లవం కాదు. ఆయన జీవితంలో ఆయన పాటంత వైరుధ్యం ఉంది. అది జీవితానికి పర్ఫెక్ట్ ఎగ్జాంపుల్. 


ఎందరు కవులు ఈ నేలపై పుట్టారో లెక్కలేదు. కానీ ఇలాంటి అంతిమ సంస్కారం దక్కిన కవులెందరు..? ఏ వాగ్గేయకారుడు ఇలాంటి నివాళి అందుకున్నాడు..? తెలుగు నేల కనీవినీ చూడని అంతిమయాత్ర అది. చనిపోయి వారం దాటినా, ఇంకా ఎక్కడ చూసినా ఆ గానమే. కొన్ని కోట్లమంది ఆ నివాళి గానానికి శృతి కలుపుతున్నారు. ఏ ప్రధాన స్రవంతి మీడియా కూడా ఆయన పాడె పక్కన హడావుడి చేయలేదు. జనం వెల్లువ చూశాకే అంతా వచ్చారు.  కొన్ని లక్షలమంది ప్రజలు ఆయన పాడె మోశారు. అందులో కొందరు రాజ్యం ప్రతినిధులు ఉండొచ్చు. అది వాళ్ల అవసరం.  ఏ రాజ్యం తన గుండెల్లో తూటా దింపిందో, అదే రాజ్యాన్ని భయపెట్టి మరీ అధికార లాంఛనాలు లాక్కున్నవాడు గద్దర్ మాత్రమే.  


విప్లవం అంటే తుపాకీ ఒక్కటే కాదు. విప్లవం అంటే జీవం. అదెప్పటికీ ధ్వంసం కాదు. రూపం మారుతుంది అంతే. ఎప్పుడు సంకెళ్లు బిగిసినా వాటిని తెంచుకుని తీరుతుంది. దానికి ఆయుధం అవసరమైతే పట్టుకుంటుంది. పాట అవసరమైతే పాడుతుంది. పార్టీ అవసరమైతే పెడుతుంది. వనరులన్నీ వాటంతట అవే వచ్చి చేరతాయి. అన్నీ పరస్పర ఆధారాలు. అన్నిటినీ గౌరవించి తీరాల్సిందే. 


తన బిడ్డ ఇంజనీర్ కావాలి అనుకుంది వాళ్లమ్మ. కెనరా బ్యాంకులో క్లర్కుగా ఉండుంటే బాగుణ్ను అనుకున్నవాళ్లూ ఉండుంటారు. అడవిలోనే ఉండిపోతే చాలు అనేవాళ్లూ ఉంటారు. అదే భావజాలంతోనే నిలిచిపోతే బాగుండు అనొచ్చు. కానీ విప్లవమే ఆయన భావజాలం. తిరుగుబాటుతోనే జీవితమంతా బతికాడు. 


తుపాకీ పట్టినవాడే, ఓటేయమని పిలుపునిచ్చాడు. పార్టీ పెట్టాడు. ఎర్రజెండా భుజంపై కప్పుకుని రామానుజ తత్వం అంటూ అద్వైతం పాట పాడాడు. రాహుల్‌ గాంధీకి ముద్దుపెట్టాడు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో... ఆయనేమీ మోడీని ముద్దుపెట్టుకోలేదు. రాజ్యహింసకి గురవుతున్న బాధితుల తక్షణావసరంగా రాహుల్‌ గాంధీని చూశాడు. ఇక రండిరో రామానుజ జాతరకు పాట మాత్రం కాస్త కలుక్కుమనిపించేదే. అది ఆయన ఏ లక్ష్యంతో పాడినా... అందులో జీవం కనిపించలేదు. ఇంక దానికి భవిష్యత్తేం ఉంటుంది. 


మార్క్స్‌, బుద్ధుడు, అంబేద్కర్ అంటూ ఏవో లెక్కలు చెప్పొచ్చు. విప్లవానికి వాళ్లే మొదలు కాదు, వాళ్లే ఆఖరు కాదు. అది నిరంతర ప్రవాహం. అందరి సారం అందులో జీవనదిలా పారుతూనే ఉంటుంది. 


అందుకే ఏదో ఒక భావజాలం నుంచి పుట్టిన పాట కాదు గద్దర్. మట్టి నుంచి, ఆకలి నుంచి, ఆశల నుంచి పుట్టిన పాట ఆయన. పాటయినా, బతుకైనా... జనంతోనే జీవితాంతం మమేకమై ఉన్నాడు. ఆ తల విసురు, ఓహో అనే ఆ అరుపు, నిర్లక్ష్యం నిండిన ఆ నాట్యపు అడుగులు...  కాలగమనంలో మనుషుల మెదళ్లలోంచి ఎరేజ్ అయిపోవచ్చు. కానీ జీవనదిలాంటి ఆయన పాట మరెంతోమంది వాగ్గేయకారులకి కచ్చితంగా ప్రాణం పోస్తూనే ఉంటుంది.


మనిషి ప్రాణం పోతుందేమో, శిఖరం ఒరిగిపోదు. అది శాశ్వతం. ప్రజల యుద్ధానికి సంగీతమై నిలిచినవాడు గద్దర్. చూపున్న పాటకి చావుండదు. అది మట్టిలో కలిసి... కొన్ని కోట్ల మొక్కలై తిరిగొస్తుంది. జీరబొయిన ఎన్నో గొంతులకి జీవం అందిస్తుంది.

Monday, July 11, 2022

గంద‌ర‌గోళ ప‌ర్వం

వాటీజ్ సినిమా ?

ఏదో ఒక సంఘ‌ట‌నో, 

ఊహో, 

క‌థో, 

న‌వ‌లో, 

నాట‌క‌మో ఎత్తుకోవ‌డం. ప్రొడ్యూస‌ర్ని ప‌ట్టుకోవ‌డం. అంతే. 


స్క్రీన్ ప్లే, సంఘ‌ర్ష‌ణ, ఆ సంఘ‌ర్ష‌ణ‌లోకి ప్రేక్ష‌కుడిని ఈడ్చుకొచ్చి స్నానం చేయించ‌డం, వాడు హాలు బైట‌కొచ్చాక‌, ఇంటికెళ్లాక అన్నం తింటూ కూడా ప‌ర‌ధ్యానంగా ఏదో సినిమాలోకంలో మాలోకంలా ఉండడం. చూసిన సిన్మా డైలాగ్ త‌న‌లో త‌నే చెప్పుకోడం. త‌లుపేసుకుని అద్దం ముందు ఫోజు కొట్ట‌డం. ఫైట్స్ గ‌ట్రా న‌చ్చితే ఎగిరెగిరి కాలో చెయ్యో విరగ్గొట్టుకోవ‌డం. ఇలాంటి తొక్కా తోట‌కూర‌ అవ‌స‌రం లేదు.


ఇప్పుడొచ్చిన ఇంకో కొత్త‌ప‌దం అవిడియాల‌జీ. మ‌న స‌బ్జెక్టుకి సంబంధించిన ఐడియాల‌జీ ఉన్న ఒక గుంపుని మ‌చ్చిక చేసుకుంటే వాళ్లే ప్ర‌చారం చేసి పెడ‌తారు. ఆ మ‌ధ్య కశ్మీర్ ఫైల్స్ అప్పుడు ఇలాంటి హ‌డావుడే చూశాం. అలా సోష‌ల్ మీడియాలో ఈ మ‌ధ్య విప‌రీతంగా ప్ర‌చారం జ‌రిగిన సినిమా ఒక‌టుంది. అదే విరాట ప‌ర్వం. ముఖ్యంగా కాస్త సాహిత్యంపై ప్రేమ‌, అభ్యుద‌య భావాలు ఉన్న‌వాళ్లయితే... ఈ సినిమా తెలుగుతెర‌పై స‌రికొత్త ప‌ర్వానికి దారితీస్తుంద‌న్నంత క‌ల‌రిచ్చారు. మూవీ విడుదల అయ్యాక కూడా అలాంటి అభిప్రాయాలే చెప్పారు. మ‌రి ఇంత గొప్ప‌గా చెప్తున్న సిన్మా చూడ‌క‌పోతే బాగోదేమోన‌ని నెట్‌ఫ్లిక్స్‌లో చూశాను. కేవ‌లం మూడంటే మూడు నిమిషాలు మాత్ర‌మే చూడ‌గ‌లిగా. 


ఇందులో స‌బ్జక్ట్ ఏంటో తెలిసిందే. అద్భుత‌మైన సంఘ‌ర్ష‌ణ ఉన్న ఘ‌ట‌న‌. సినిమా తీయ‌డానికి కావాల్సినంత మ్యాట‌రున్న జీవితం. తెలుగు తెర‌కి కొత్త త‌ర‌హా కంటెంట్. కానీ మూవీ తీయ‌డానికి ఆ సంఘ‌ర్ష‌ణ స‌రిపోద‌నుకున్నాడో ఏమో డైరెక్ట‌ర్. కంటెంట్ కొత్త‌ద‌యినా మ‌సాలా మాత్రం పాచిపోయిందే ద‌ట్టించాడు. హీరోయిన్‌కి పేరు పెట్ట‌డానికే ఒక భ‌యంక‌ర‌మైన సీన్ రాసుకున్నారు. ఆ సీన్ చూసే ఇక సినిమా చూడాల్సిన పని లేద‌నిపిచ్చింది. అంత పిచ్చెక్కించింది ఆ సీన్. 


అడ‌విలో ఒక ట్రాక్ట‌ర్ వెళ్తుంటుంది. దారి మ‌ధ్య‌లో న‌క్స‌లైట్ల‌కి, పోలీసుల‌కి మ‌ధ్య కాల్పులు. ట్రాక్ట‌ర్లో అరుపులు. ఇంత‌లో స‌డ‌న్‌గా భారీ వ‌ర్షం. ట్రాక్ట‌ర్లో ఒకావిడ ప్ర‌స‌వ‌వేద‌న‌. వ‌ర్ఘంలో పోలీసుల‌తో త‌ల‌ప‌డుతూనే ఓ మ‌హిళా న‌క్స‌లైట్ ట్రాక్ట‌ర్ ఎక్కి ప్ర‌స‌వం స‌జావుగా సాగేలా చేస్తుంది. పుట్టిన పాపకి పేరు కూడా, ఆమెనే పెట్ట‌మ‌ని అడుగుతాడు తండ్రి. అంత వ‌ర్షంలోనూ మ‌బ్బుల చాటున దాక్కోకుండా... ఈ మ‌హ‌త్త‌ర దృశ్యాన్ని చూడాల‌ని బ‌య‌టే ఉన్న చంద‌మామ దేదీప్య‌మానంగా వెలిగిపోతుంటాడు. అత‌న్ని చూసిన ఆ మ‌హిళా న‌క్స‌లైటు... పాప‌కి వెన్నెల అని పేరు పెడుతుంది. ఆ వెంట‌నే బుల్లెట్ త‌గిలి కింద‌కి ఒరిగిపోతుంది. ఈ హృద్య‌మైన దృశ్యం చూశాక నా బ్రెయిన్ బ‌రువెక్కి చూడ‌టం ఆపేశాను. 


ఇప్పుడూ... అమ్మాయికి వెన్నెల అని పేరు పెట్టాల‌నుకున్న‌ప్పుడు వ‌ర్షం వ్య‌వ‌హారం లేకుండా చూసుకుని ఉండాల్సింది. వ‌ర్షానికి పెట్టిన డ‌బ్బులూ బొక్క, ఈ వ‌ర్షం వ‌ల్ల సినిమాకీ బొక్క‌. అమ్మాయి పేరు వెన్నెల అయితే రాత్రిపూట, అబ్బాయి పేరు ర‌వి కాబ‌ట్టి ప‌గ‌టిపూట సీన్లు తీయాల‌ని రూల్ ఉన్న‌ట్టుంది. అయినా నువ్వెంచుకున్న విష‌యంలో ఎంతో విష‌యం ఉన్న‌ప్పుడు ఇలాంటి అర్ధంప‌ర్ధం లేని డ్రామా అవ‌స‌రమా? రెండున్న‌ర‌ నిమిషాల సీన్‌లోనే ఇంత పెద్ద బొక్క ఉంటే...  హోల్ మూవీలో ఇంకెన్ని హోల్స్ ఉన్నాయో? పోనీ ఈ సన్నివేశంలో ఏదైనా కాన్‌ఫ్లిక్ట్ ఎలివేట్ అయిందా అంటే అదీ లేదు. అంత బ‌రువుగా, సినిమాకే భారంగా తొలి సీన్ ఉంటే... థియేట‌ర్లోకి అప్పుడే వ‌చ్చిన ప్రేక్ష‌కుడు, సినిమా అంతా ముళ్ల‌పై కూర్చున్న ఫీలింగ్‌తోనే చూస్తాడు. 


ఇంత‌కుముందు జార్జిరెడ్డి, ఇప్పుడీ గంద‌ర‌గోళ ప‌ర్వం. రెంటిలో కంటెంట్ చాలా గొప్ప‌ది. కానీ వాటిని తీసి త‌గ‌లెట్టిన విధానం ద‌రిద్రంగా ఉంది. మంచి స‌బ్జ‌క్ట్ ప్రేక్ష‌కుల‌కి చెప్పాల‌నుకునే ఆలోచ‌న మంచిదే, కానీ ఇలా అర్ధం ప‌ర్ధం లేకుండా తెర‌కెక్కించ‌డం మాత్రం క‌రెక్టు కాదు. అప్పుడు మీకూ రొడ్డ‌కొట్టుడు సినిమాలు తీసేవాళ్ల‌కీ ఏంటి తేడా ? 

Monday, February 10, 2020

మెమ‌రీస్ ఆఫ్ మ‌ర్డ‌ర్


పేరసైట్‌కి ఆస్కార్ల పంట పండ‌గానే... ఒక ప‌త్రిక‌లో 'విమ‌ర్శ‌కుల అంచ‌నాలు త‌ల‌క్రిందులు చేస్తూ' అంటూ రాశారు. నిజానికి ప్ర‌పంచ సినిమాని ఇష్ట‌ప‌డేవాళ్లలో పేరసైట్ గురించి జ‌రిగినంత చ‌ర్చ మ‌రేదాని గురించీ జ‌ర‌గ‌లేదు. బాంగ్ జూన్ హో ఇవాళ ప్ర‌పంచానికి తెలిసిన డైరెక్ట‌ర్ కాదు. ప‌ద‌హారు ప‌దిహేడేళ్ల క్రిత‌మే ప్ర‌పంచం దృష్టిని ఆక‌ట్టుకున్న డైరెక్ట‌ర్. నేను పేరసైట్ ఇంకా చూడ‌లేదు కానీ ఇదే బాంగ్ జూన్ హో తీసిన మెమ‌రీస్ ఆఫ్ మ‌ర్డ‌ర్ చూశా. ఎన‌భైల్లో ద‌క్షిణ‌ కొరియాని వణికించిన సీరియ‌ల్ హ‌త్య‌ల నేప‌థ్యంగా వ‌చ్చిన సినిమా(ఆ దేశంలో తొలి సీరియ‌ల్ కిల్ల‌ర్ కేసుగా చెప్పుకుంటారు). సీరియ‌ల్ హ‌త్య‌ల‌పై నేను చూసిన వాటిలో బాగా న‌చ్చిన సినిమా. 

నేర‌స్తుడంటే... ప్ర‌తి ఒక్క‌రి దృష్టిలో ఒక నిర్వ‌చనం ఉంటుంది. కొంద‌రికి గ‌డ్డంబాగా పెంచుకున్న‌వాళ్లంటే అనుమానం. ఎవ‌రితో ఎక్కువ‌గా మాట్లాడ‌ని వాళ్లంటే మ‌రికొంద‌రికి అనుమానం. కొన్ని కులాల వాళ్లు మాత్ర‌మే నేర‌స్తులుగా ఉంటార‌ని కొంద‌రి న‌మ్మ‌కం. న‌ల్ల‌గా ఉండేవాళ్లే నేర‌స్తుల‌ని మ‌రికొంద‌రి న‌మ్మ‌కం. టీవీలో హ‌త్య వార్తా రాగానే అంద‌రం డిటెక్టివుల్లా అయిపోతాం. 'చ‌నిపోయినపిల్ల‌ అమ్మానాన్న స‌రిగా ఏడవ‌డమే లేదు. వాళ్లే హంత‌కులు! వాళ్ల ఇంట్లో ప‌నోళ్లే ఈ ప‌ని చేసుంటారు. వాళ్లే అలాంటి ప‌నులు చేస్తుంటారు!' ఇలా మ‌న‌కి న‌చ్చ‌నివాళ్ల‌ని, మ‌న‌కి చిన్న‌చూపు ఉండే మ‌నుషుల్ని నేర‌స్తుల్ని చేస్తూ మాన‌సికంగా తృప్తి ప‌డుతుంటాం. మ‌న‌కంటే పోలీసులేం తురుంఖాన్లు కాదు. టెక్నాల‌జీ స‌రిగా అభివృద్ధికాని, నేర‌ప‌రిశోధ‌న‌లో శాస్త్రీయ‌త మెరుగ‌వ‌ని దేశాల్లో మామూలు జ‌నానికీ, పోలీసుల‌కీ పెద్ద తేడా ఉండ‌దు. ప‌దహారేళ్ల కింద ఈ విష‌యాల్ని ప్ర‌పంచ‌సినిమా స్క్రీన్ మీద చ‌ర్చ‌కు పెట్టింది మెమ‌రీస్ ఆఫ్ మ‌ర్డ‌ర్.

నేర‌స్తుడ్ని కంటి చూపుతోనే ప‌సిగ‌ట్ట‌గ‌ల‌నని డ‌ప్పాలు కొట్టే డిటెక్టివ్, ఏ నిందితుడికైనా థ‌ర్డ్ డిగ్రీ ట్రీట్మెంట్ మాత్ర‌మే ఇచ్చి నేరాన్ని ఒప్పుకోవ‌డ‌మే శ‌ర‌ణ్యంగా చేసే మ‌రో పోలీస్, సియోల్ నుంచి ప్ర‌త్యేకంగా వ‌చ్చిన ఇంకో డిటెక్టివ్(కాస్త ఎఫ్‌బిఐ టైప్). ఈ ముగ్గురి పరిశోధ‌న, ప‌రిశోధ‌న‌లో వాళ్ల వాళ్ల శైలి, ఒక‌రిపై మ‌రొక‌రి ప్ర‌భావం, వాళ్ల అహం, వాళ్ల‌లో వ‌చ్చే మార్పు... ఇదే సినిమా.  హంత‌కుడ్ని ప‌ట్టుకునే క్ర‌మంలో వాళ్లేంటో వాళ్లు తెలుసుకుంటారు. వాళ్ల‌కీ హంత‌కుడికీ మ‌ధ్య పెద్ద‌గా తేడా లేద‌ని తెలుసుకుంటారు. 

సీరియ‌ల్ హ‌త్య‌ల సినిమాల చ‌రిత్ర‌లో ఈ మూవీ ముగింపు ఊహించ‌నిది. ఊహ‌కి అంద‌నిది. 

ముగింపు సీన్‌లో... ఉద్యోగం వ‌దిలేసి త‌న మానాన త‌ను బ‌తుకుతున్న డిటెక్టివ్, సీరియ‌ల్ హ‌త్య‌ల్లో తొలి హత్య‌ జ‌రిగిన చోటుండే దారిన వెళ్తూ ఆగుతాడు. గ‌తంలో హ‌త్య జ‌రిగిన కాలువ ద‌గ్గ‌ర‌కి వెళ్లి తొంగి చూస్తుంటాడు. 
అటే వెళ్తున్న ఓ పిల్ల 'ఏం చూస్తున్నావు' అని అడుగుతుంది. 
మామూలుగానే చూస్తున్నా... అంటాడు. 
కొన్నిరోజుల‌క్రితం కూడా ఇంకొక అత‌ను ఇలాగే చూశాడు అంటుందా పిల్ల‌. త‌న‌ని ఏం చూస్తున్నావు అని అడిగితే... 'చాలా ఏళ్ల‌క్రితం ఇక్క‌డో ప‌ని చేశా, అందుకే ఈ చోటుని చూడ‌టానికి వ‌చ్చాను' అన్నాడ‌ని  చెప్తుంది. 
ఆ వ్య‌క్తి ఎలా ఉంటాడో చెప్పమంటాడు మాజీ డిటెక్టివ్. 
మామాలుగానే ఉన్నాడు అంటుంది. 
మామూలుగానే అంటే... అని రెట్టిస్తాడు. 
దానికా పిల్ల 'అంద‌రిలాగే  ఉన్నాడు' అంటుంది. 
అక్క‌డితో సినిమా ముగుస్తుంది.
https://www.youtube.com/watch?v=Ycd3lISxogg

Thursday, May 30, 2019

వైట్ టైగర్

'They remain slaves because they cant see what is beautiful in this world-IQBAL'

భారతదేశంలో నీతి, నిజాయితీ, న్యాయం, ధర్మం అనేవి దరిద్రులు మాత్రమే పాటించాల్సిన నియమాలు. అగ్రవర్ణాల ధనవంతులు, పాలకులకి జీవితాంతం ఏదో ఒకరూపంలో సేవ చేసుకోవడమే దరిద్రుల విధిరాత. ఈ దరిద్రులు కట్టుతప్పకుండా కొందరు బానిస దేవుళ్లనీ సృష్టించారు. ఆ బానిస దేవుళ్ల జీవితం మొత్తం తమ యజమానుల పాదపూజ చేసుకోవడమే. కొండలు పెకళించే శక్తి ఉన్నా... కేవలం యజమానుల సేవే పరమావధిగా ఎలా ఉంటారో అరవింద్ ఆడిగ వైట్ టైగర్ నవల చెప్తుంది. అందులోంచి బైటపడాలంటే అడ్డదారి తప్ప మరోదారి లేని పరిస్థితుల్ని... తన హీరో బలరాం ద్వారా మనకి వివరిస్తాడు.

భారతదేశానికి రెండు ముఖాలు
ఒకటి లక్ష్మణ్‌గ‌ఢ్
రెండు బెంగళూరు

ఒకటి చీకటి
రెండు వెలుతురు

భారతదేశంలో రెండు రకాల మనుషులుంటారు
బలిసిన బాన పొట్టలు
బానిసత్వంలో కునారిల్లే చిన్న పొట్టలు

గాడ్స్ ఆఫ్ స్లేవ్స్...
ఉత్తమ బానిస ఎలా ఉండాలి ?
యజమానికి సేవ చేసుకోవడం తన పూర్వజన్మ సుకృతంలా భావించాలి. యజమాని కాళ్లు నొక్కుతున్నా తన కళ్లలో ప్రేమ కురుస్తూ ఉండాలి. వాడి కాలితో నెత్తిమీద తన్నితే... చిరునవ్వుతో స్వీకరించాలి. అన్నింటికంటే ముఖ్యంగా ప్రతిఫలం గురించి పెద్దగా ఆశించకుండా, అలసట అనేది తెలియకుండా పనిచేస్తూనే ఉండాలి.
నవల మొదటల్లో తన సొంత ఊరు గురించి వర్ణిస్తూ ఓ గుడి గురించి ఇలా చెప్తాడు బలరామ్.
"At the end of the market there is a tall, whitewashed, conelike tower, with intertwining snakes... inside you will find an image of a saffron coloured creature, half human half monkey-Hanuman, everyone's god in darkness. he was faithful servant of the god Rama, and we worship him in our temples because he is a shining example of how to serve your owners with fidelity, love, devotion.

These are gods they foisted on us. understand now, how hard it is for a man to win his freedom in india."

బఫెలో...
లక్ష్మణ్‌గఢ్‌ని శాసించే నలుగురు ధనవంతుల్ని నాలుగు జంతువుల పేర్లతో పిలుచుకుంటుంటాడు బలరాం. బర్రె, అడవి పంది, బలిసిన కాకి, ముంగిస. వీటన్నింటిలో బర్రె గురించి తను చెప్పే విధానం బాగుంటుంది. అది నాకు ఈ దేశ ప్రభుత్వాన్ని గుర్తు చేసింది. కార్పొరేట్ కంపెనీల్ని కళ్లముందు నిలిపింది. 
తన ఇంటి ముందు కట్టేసి ఉండే బర్రెని ఇలా వర్ణిస్తాడు బలరాం. 'మా ఇంట్లో అందరికంటే బలిసి ఉండే ప్రాణి అది. దాని శరీరం నున్నగా మెరిసిపోతూ ఉంటుంది. ఎల్లవేళలా అది ఏ పనీలేకుండా ఇంటి ముందు కూర్చుని ఉంటుంది. దాన్ని బలంగా ఉంచడమే... అన్ని ఇళ్లల్లోని ఆడవాళ్ల అందరి లక్ష్యం అన్నట్టు పనిచేస్తారు. అదేమైనా దయతలచి కాస్త ఎక్కువ పాలు ఇస్తే... అమ్ముకోవచ్చని ఆశ.'

కోళ్ల గూడు...
భారతదేశంలో పేదరికాన్ని, బానిస బతుకుల్ని కోళ్లగూడుతో పోలుస్తాడు బలరాం. 'చికెన్ షాపులో కోళ్ల గూడుని ఎప్పుడైనా చూశారా..? ఒక పక్క తమ సోదర కోళ్లని నరుకుతూ ఉన్నా... గూడులోని కోళ్లలో ఎలాంటి చలనం ఉండదు. తర్వాత వంతు తమదే అన్న స్పృహే వాటికి ఉండదు. గూడు బద్దలు కొట్టుకుని బయటపడటానికి అవి ఎలాంటి ప్రయత్నం చేయవు.'

నవలలో మరోచోట బలరాం అంటాడు... 'ఈ కోళ్లగూడుని నియంత్రించడానికి వాటి యజమాని ఎలాంటి ప్రత్యేక చర్యలు తీసుకోవాల్సిన పనిలేదు. అది లోపల్నించే నియంత్రించబడుతుంది. బానిసత్వంలో బతికే జనాలే... మరొకడు అందులోంచి బయటపడకుండా చూసుకుంటుంటారు.'

ల‌క్ష్మ‌ణ్‌గ‌ఢ్‌ని చీక‌టితో.. బెంగ‌ళూరుని వెలుతురుతో పోలుస్తాడు అర‌వింద్ ఆడిగ‌. న‌వ‌ల మొద‌ట్లోనే ఈ దేశం త‌న‌లో త‌నే రెండు దేశాలుగా ఉంద‌ని చెప్తాడు. స‌ముద్రం ఈ దేశానికి వెలుతురు తెస్తుంటే... న‌ది చీక‌టిని మోసుకొస్తోంది అంటాడు. ఈ దేశంలో స‌ముద్రంతో సంబంధ‌మున్న ప్రాంత‌మంతా వెలుతురు నిండి ఉంది. కానీ జీవ‌న‌ది గంగ‌ పారే చోట చీక‌టి నిండి ఉంది అంటాడు.

నవల సారాంశం అంతా తనే రెండు వాక్యాల్లో చెప్తాడు. 
'i was looking for the key for years
but the door was always open'

(ఇంగ్లీషులో ఏకబిగిన చదివిన మొట్టమొదటి నవల. ఇంగ్లీష్ అర్ధం చేసుకోవడం కొంచెం బెటర్ అయినట్టే అనిపిస్తోంది.)

లాక్ అండ్ సెర్చింగ్

మూడు రోజుల క్రితం లాక్ సినిమా చూశా. ఇప్పుడే సెర్చింగ్ మూవీ చూశా. రెండింటి గురించి విడివిడిగా రాయొచ్చు. కానీ కలిపి రాయాల్సిన సినిమాలు అనిపిచ్చింది. 

లాక్...

ఒక కారు, ఫోన్, టామ్ హార్డీ. అంతే సినిమా. మూవీ మొత్తం ఐవన్ లాక్(టామ్ హార్డీ) మాత్రమే కనిపిస్తాడు. ఒకే ఒక్క షాట్ లో రోడ్డు మీద కొందరు నిలబడి కనిపిస్తారు. అంతే. సినిమా అంతా ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ, కారు నడుపుతూ ఉంటాడు టామ్ హార్డీ. ఇట్స్ బోరింగ్ కదా. బట్ ఇట్సే బోరింగ్ మాస్టర్ పీస్. 

సెర్చింగ్...

ఈ సినిమా కోసం దాదాపు 6 నెలల నుంచి సెర్చ్ చేస్తుంటే. నిన్న ప్రైమ్ వీడియోలో దొరికింది. సినిమా మొత్తం కేవలం ల్యాప్ టాప్ స్క్రీన్ మాత్రమే కనిపిస్తుంది. అందులోనే వాట్సాప్ మెసేజ్ లు, వీడియో చాటింగ్స్, ఫేస్ బుక్, రకరకాల సోషల్ మీడియా సైట్స్. వీటితోనే ఒక నరాలు తెగే ఉత్కంఠ భరిత సినిమా తీశారు.

లాక్ (మే బీ లోక్ కావచ్చు. లేదా లా..కి, లో..కి మధ్యలో పలకాలేమో) సినిమాలో ఒకే ఒక్క క్యారెక్టర్ కనిపిస్తుంది. కానీ వినిపించే క్యారెక్టర్లు చాలా ఉన్నాయి. కేవలం ఒకేసారి సెక్స్ పాల్గొంటే గర్భం దాల్చి, బిడ్డని కనడానికి సిద్ధంగా ఉన్న ఒకామె... లాక్ భార్య, ఇద్దరు కొడుకులు, లాక్ చేస్తున్న కన్ స్ట్రక్షన్ వర్క్ కి సంబంధించి ఆదేశాలు జారీ చేసే వ్యక్తి, లాక్ నుంచి ఆదేశాలు అందుకునే వ్యక్తి ... ఇలా చాలామందితో లాక్ ఫోన్ సంభాషణలు కొనసాగుతుంటాయి. సినిమా స్టార్టింగ్ లో కాస్త బోర్ అనిపించింది. వినోద్ చెప్పాడని ఓపిగ్గా చూశా. రేప్పొద్దునే తన కెరీర్లోనే అత్యంత ముఖ్యమైన పనిపెట్టుకుని, రాత్రికి భార్యాపిల్లలతో కలిసి ఫుట్ బాల్ మ్యాచ్ చూట్టానికి సిద్ధమై... అన్నింటినీ వదిలేసి తనకి పెద్దగా పరిచయమే లేని, కేవలం ఒక్కరాత్రి సెక్స్ తో తన బిడ్డకి తల్లవుతున్న స్త్రీ కోసం తనెందుకు వెళ్తున్నాడో అర్ధమయ్యేకొద్దీ ఇది నెయిల్ బైటింగ్ సినిమా అయిపోతుంది. టామ్ హార్డీ నటన, స్టీవెన్ నైట్ స్క్రీన్ ప్లే డైరెక్షన్... సినిమాని చివరి వరకూ వదలకుండా చూసేలా చేస్తాయి. 

సెర్చింగ్ ప్లే చేయగానే.. నా డెస్క్ టాప్ వాల్ పేపర్ మారిపోయింది. ఆ వాల్ పేపర్ మార్చి చాలా రోజులయింది. మళ్లీ ఎలా వచ్చింది అనుకుంటుంటే... నాకు తెలియకుండానే డెస్క్ టాప్ ఫోల్డర్స్ ఓపెన్ అవుతున్నాయి. నిజానికి అది నా డెస్క్ టాప్ కాదు. సినిమా ఓపెనింగ్ సీన్ అది. ల్యాప్ టాప్ స్క్రీన్ మీద సినిమా ప్రారంభం అవుతుంది. కొద్ది క్షణాల తర్వాత ల్యాప్ టాప్ ఓనర్ కిమ్.. తన కూతురు మార్గోకి వీడియో కాల్ చేస్తాడు. ఇద్దరూ కాసేపు మాట్లాడుకున్నాక, ల్యాప్ టాప్ షట్ డౌన్ చేస్తాడు కిమ్. అర్ధరాత్రి మార్గో నుంచి కాల్ వస్తుంది. కిమ్ ఫుల్లుగా నిద్రపోతుంటాడు. ల్యాప్ టాప్ స్క్రీన్ పై కాల్ కట్ అవుతుంది. ఇంకో రెండు సార్లు కాల్ వచ్చి కట్ అవుతుంది. ఉదయం లేచి మిస్డ్ కాల్స్ చూసుకుని కూతురికి కాల్ చేస్తాడు. నో రెస్పాన్స్. తన ఫ్రెండ్స్ కి కాల్ చేస్తాడు. నో రెస్పాన్స్. అక్కడ్నించి కూతురు జాడ కనుక్కోవడమే సెర్చింగ్. రోటీన్ స్టోరీ కదా. కానీ ఈ సినిమా మొత్తం కిమ్ ల్యాప్ టాప్ లోనే జరుగుతుంది. ఎవ్రీథింగ్ ల్యాప్ టాప్ పాయింటాఫ్ వ్యూ నుంచే చూపిస్తాడు డైరెక్టర్ అనీష్ చాగంటి. ప్యూర్ బ్రిలియన్స్ అంటే ఏంటో ఈ సినిమా చూస్తే అర్ధమవుతుంది. 

నాలుగు రోజుల వ్యవధిలో చూసిన ఈ రెండు సినిమాలు... న్యూ వే ఆఫ్ ఫిల్మ్ మేకింగ్ కి పర్ఫెక్ట్ ఎగ్జాంపుల్స్.