అంతా ఒక రోటీన్‌కి అలవాటు ప‌డి ఉంటారు కదా. నువ్వు బైట‌కెళ్తానంటే ఒప్పుకోరు. ఈ రోటీన్ నీకు పిచ్చ‌లాగే ఉండొచ్చు. అందులోంచి నువ్వు బైటకి వెళ్తానంటే మాత్రం మొత్తం వ్య‌వ‌స్థ అప్ర‌మ‌త్త‌మైపోతుంది. ఏవో కొంప‌లు మునిగిపోతున్నాయ‌ని అరుస్తుంది. నిన్ను సైలెంట్ చేయాల‌ని చూస్తుంది. కుద‌ర‌క‌పోతే చంపేస్తుంది. కానీ ఆల్రెడీ అల‌జ‌డి మొద‌లైపోయింది కాబట్టి రోటీన్ లోనుంచి ఒక్కొక్క‌రే బైటకి వెళ్లడం మొదలవుతుంది. ఆప‌డం విల‌నిజ‌మేం కాదు గానీ.. వెళ్లడం మాత్రం హీరోయిజ‌మే. ఇక్కడ విల‌నీ అనేది వ్య‌క్తిగ‌తం కాదు... అది వ్య‌వ‌స్థీకృతం. ఎవ‌డికి వాడు తన సైడ్ నుంచి క‌రెక్టే. సినిమాలో న‌ర్స్ రేచెద్‌ కూడా అలాంటిదే. వృత్తిగ‌తంగా తను ఒక ఫ్రేమ్ సెట్ చేసుకుంది. రోగులెవ‌రూ ఆమెకి శ‌త్రువులు కాదు. పైగా కొంద‌రు ఆమెకి ఫ్యామిలీ ఫ్రెండ్స్ కూడా. కాకపోతే తను పెట్టిన రూల్స్ అనేవి అక్కడి మానసిక రోగుల్ని మామూలు మ‌నుషులుగా మార్చేలా లేవు. ఈగో అనే ఎవిల్ ఎలాగూ ఉంటుంది కాబట్టి న‌ర్స్ విల‌నైందిక్క‌డ. ఎలాంటి ఈగోలు లేకుండా ఒక పిచ్చలో నుంచి బైటకి రావాల‌నుకున్నాడు కాబట్టే మ‌ర్ఫీ హీరో అయ్యాడు.
42 ఏళ్ల‌కింద‌టి సినిమా. కొన్ని వందల సినిమాల‌కి ఇన్‌స్పిరేష‌న్‌. కానీ ఈ మూవీ ఇప్పుడు చూసినా ఫ్రెష్‌గానే అనిపిస్తుంది. డైరెక్టర్ ఫర్మాన్, హీరో జాక్ నికొల్స‌న్ ఈ ఇద్ద‌రి గురించే చెప్తారు చాలామంది. కానీ ఇందులో చిన్న చిన్న పాత్ర‌లు వేసిన చాలామంది అద్భుతంగా న‌టించారు. ఓవరాల్గా జాక్ నికొల్స‌న్ టాప్‌లేపేశాడు కానీ.. మిగిలిన‌వాళ్ల గురించి కూడా చెప్పుకోవాలి. మార్టిని పాత్ర వేసిన డానీ డెవిటో, చెస్‌విక్‌గా న‌టించిన లాసిక్, హార్డింగ్‌గా క‌నిపించిన రెడ్‌ఫీల్డ్‌ గుర్తుండిపోతారు. ఈ ముగ్గురిలో కూడా డానీ డెవిటో చాల నేచురల్ పిచ్చోడిలా కనిపిస్తాడు. ప్ర‌తినాయ‌క పాత్ర న‌ర్స్ రేచెద్‌గా వేసిన లూయిస్ ఫ్లెచర్.. ఆ పాత్ర‌పై డైరెక్టర్ ఫర్మాన్ పర్‌సెప్ష‌న్‌ని మార్చి మరీ సినిమాలో అవ‌కాశాన్ని ద‌క్కించుకుంద‌ట. న‌ర్స్ పాత్ర‌ని భ‌యంక‌ర‌మైన విల‌న్‌గా చూపించాల‌నుకున్నాడట ఫర్మాన్. కానీ విలన్ కేవలం ఇన్‌స్ట్రుమెంట్ అన్న కోణంలోనే చూపించాల‌న్న ఆలోచన ఫ్లెచ‌ర్‌ది. తన కోణంలో తను అంద‌రికీ మంచి చేస్తున్న‌ట్టే ఫీల‌వుతుంది, కాకపోతే అది రోగుల్ని ఇబ్బంది పెడుతుంది. ఫ్లెచర్ ఈ వాద‌న‌కే ఫర్మాన్ ఓటేశాడు.
డైరెక్ట‌ర్‌గా ఫర్మాన్ చేసిందేంటి..?
యాక్టర్లకి ఎలాంటి స్క్రిప్ట్ ఇచ్చేవాడు కాదు ఫర్మాన్. కేవలం వాళ్ల పాత్ర‌లేంటో చెప్పి.. ఇంప్ర‌వైజ్ చేయ‌మ‌నేవాడు. వాళ్లు గ్రూప్ ఇంప్ర‌వైజేష‌న్ మొద‌లుపెట్ట‌గానే వాళ్లకి తెలియకుండా కెమెరాలు రోల్ అయ్యేవి. చాలా సీన్లు యాక్టర్లకి తెలియకుండా షూటింగ్ చేశాడ‌ట. ఇక సినిమాలో చాలా పాత్ర‌లు వేసింది ప్రొఫెష‌న‌ల్‌ న‌టులు కాదు. ఓరెగాన్ హాస్పిటల్ సైకియాట్రిక్‌ వార్డులో పేషెంట్స్‌నే చిన్నాచిత‌కా పాత్ర‌లో వాడుకున్నారు. మధ్యలో వచ్చే ఫిషింగ్ ట్రిప్ సీన్ మొత్తం ఆఖ‌ర్లో షూట్ చేశార‌ట. హాస్పిటల్ తప్ప మ‌రోటి సినిమాలో క‌నిపించ‌కూడ‌ద‌న్న‌ది డైరెక్టర్ ఫార్మ‌న్ ఆలోచన. అయితే ప్రొడ్యూస‌ర్లు ప‌ట్టుబ‌ట్టి ఫిషింగ్ సీన్ షూట్ చేయించార‌ట.
ఒన్ ఫ్లూ ఓవర్ కుకూస్ నెస్ట్ న‌వ‌లా ర‌చ‌యిత కేసీ మాత్రం ఈ సినిమా చూడ్డానికి ఇష్ట‌ప‌డ‌లేద‌ట. మ‌ర్ఫీ ఇన్‌స్పిరేష‌న్‌తో ఆస్ప‌త్రి నుంచి పారిపోయే చీఫ్ బ్రామ్‌డెన్.. న‌వ‌ల‌లో ఈ కథ మొత్తాన్ని నెరేట్ చేస్తాడు. సినిమాలో అలా ఉండదు. ఈ విషయంలో కేసీకి సినిమా యూనిట్‌కి మధ్య గొడవ జ‌రిగిందంటారు. చాలామంది సినిమా కంటే న‌వ‌లే బాగుందని చెప్తారు. నవల నేను చ‌ద‌వ‌లేదు కానీ.. మూవీ అయితే మాస్ట‌ర్ పీస్‌. జాక్ నికొల్స‌న్ నటన పీక్స్‌.
(ఈ మూవీ గురించి ఎప్ప‌టినుంచో రాయాల‌నుకున్నా.. ఇప్పటికి రాసేశా)
