ఎన్ని ప్రేమ కథలైనా చెప్పు..
ఏదో ఒక మూల ఎదో స్టోరీ మిగిలిపోయే ఉంటది.
ఏ ఇద్దరి వేలిముద్రలు ఒకలా ఉండనట్టే.. ఏ ఇద్దరి ప్రేమకథలు ఒకలా ఉండవు. సామాజిక, ఆర్ధిక, మానసిక స్థితిగతుల వల్లే అనుకుంటావో లేక మరోలా అనుకున్నా. లవ్ ఈజ్ ఎటర్నల్, లవ్ ఫెయిల్యూర్స్ ఆర్ ఎటర్నల్.
ప్రేమ కథల్లో ఎన్ని షేడ్స్ ఉన్నా.. అందులో ఉన్నంతవరకూ ప్రపంచంలో తామిద్దరమే ఉన్నట్టు అనిపిస్తుంది. ప్రేమించిన మనిషి దూరమైతే ప్రపంచంలో తనొక్కరే మిగిలిపోయినట్టనిపిస్తుంది. తల్లిదండ్రులు, స్నేహితులు వీళ్లంతా నీ చుట్టూ ఉన్నా కనిపించరు. ఆ ఒంటరితనంలో ఉన్న పెయిన్ అనుభవించినవాళ్లకే తెలుస్తుంది. నీలో నువ్వు బ్లీడ్ అవుతున్నట్టు.. నర్వ్స్ని ఎవరో మెలిపెట్టి లాగుతున్నట్టు.. తల నిండా బ్లడ్ క్లాట్ అయిపోయినట్టు..
ఇదంతా అర్జున్రెడ్డిలో కనిపిస్తుంది. ప్రేమలో ఫెయిల్ అయిన ప్రతి ఒక్కరిలో కనిపిస్తుంది. అర్జున్రెడ్డి దానికి రియాక్ట్ అయ్యే విధానమే తెలుగుసినిమాకి కొత్త. మరీ కొత్తదేం కాదు సూర్య సన్నాప్ కృష్ణన్లో కొంతమేరకు ఇలాంటి పాత్రే కనిపిస్తుంది. కానీ దానికి ఇంత సీన్ లేదు. అందులో ఉన్నసూర్యకి అర్జున్రెడ్డికి యాటిట్యూడ్ తేడా ఉంది. మిడిల్ క్లాస్ అండ్ రిచ్కు ఉన్న తేడా. కాస్త పాత రోజులకెళ్తే దేవదాసుతో అర్జున్రెడ్డిని బాగా పోల్చొచ్చు. కానీ ప్రొఫెషన్ అనేది యాడ్ అయింది అర్జున్రెడ్డికి. అందుకే దేవదాసు అంత విషాదంలో కూరుకుపోయే ధైర్యం అర్జున్రెడ్డి చేయలేదు. కాస్త.. తండ్రి, ఫ్యామిలీ అని ఆలోచించాడు. దేవదాసు పెళ్లికి చాలా విలువిచ్చాడు. అర్జున్రెడ్డి ఈ పనికిమాలిన పరమ పవిత్రమైన పెళ్లిని ఒక్క తన్ను తన్నేశాడు. పెళ్లి స్థాయేంటో చెప్పాడు. (మరీ అంత ధైర్యంగా కాకపోయినా...)
విజయ్ దేవరకొండ యాక్టింగ్, లుక్ రెండూ కొన్నాళ్లపాటు గుర్తుండిపోతాయి నిలిచిపోతాయి. అయితే అర్జున్రెడ్డి మాత్రమే ఈ సినిమా కాదు. ప్రీతి లాంటి స్ట్రాంగ్ క్యారెక్టర్, హీరో ఫ్రెండ్స్ కూడా అంతే స్థాయిలో ఈ సినిమాకి అస్సెట్ అయ్యారు. సినిమాలో హీరోహీరోయిన్కు సంబంధించిన సీన్స్ పక్కనపెడితే.. కాలేజ్ నుంచి వెళ్లిపోయే సమయంలో అర్జున్ ఫ్రెండ్ కీర్తి, మరో ఫ్రెండ్కి కిస్ ఆఫర్ చేసే సీన్ సూపర్బ్. ఆ అమ్మాయి మరోసారి కనిపిస్తే బాగుండు అనిపించింది. హీరో క్లోజ్ఫ్రెండ్ పాత్ర చేసినాయన యాక్టింగ్ బాగుంది. సినిమా లెంథీ బట్ వర్తీ. సినిమా మొత్తం రెబెల్గా కనిపించినా.. క్లైమాక్స్లో మరీ ధైర్యం చేయలేకపోయారేమో అనిపించింది. క్లైమాక్స్ ఒకే బట్ మిగిలిన సిన్మా స్థాయికి లేదు. కెమెరా వర్క్ మరీ అంత గొప్పగా లేదు. ఎడిటింగ్లో కొన్నిచోట్ల జంప్కట్స్ బాగా చేశారు. బీజీఎంలు అద్భుతంగా ఉన్నాయి.. కానీ ఆ పాటలు అవసరమా అనిపించింది.
ఇంకో చిన్న డౌట్ః చివర్లో హీరోయిన్ అడ్రస్ తెలుసుకున్నవాడు.. తను భర్తతో ఉందో, లేక ఒంటరిగా ఉందో తెలుసుకోలేకపోయాడా అన్న డౌట్ కొడ్తుంది.
ఇక తోక సంగతికొస్తే... అర్జున్రెడ్డి చివర్లో తోక అంత అవసరమా అనిపించింది. బహుశా తెలుగు సినిమా పరిశ్రమలో తమ ఉనికిని చాటుకోవాలన్న తపన ఉందేమో డైరెక్టర్లో అనిపించింది. సినిమాలో అయితే తోక అవసరం పెద్దగా కనబడలేదు.
హీరో పాత్ర ఎంత పవిత్రంగా ఉంది, సమాజానికి ఎలాంటి మెసేజ్ ఇచ్చారు అన్న విషయాల జోలికి వెళ్లను. ఎందుకంటే ఇది పక్కా కమర్షియల్ తెలుగు సినిమా మాత్రమే. ప్రేమ విఫలమైన మనిషి పెయిన్ని చూపించిన విధానం బాగా కనెక్టవుతుంది. హీరోయిన్ ప్రీతి పాత్ర బాగుంది. అర్జున్రెడ్డి పాత్రని తీర్చిదిద్దడంపై మరింత శ్రద్ధ పెట్టి ఉంటే బాగుండేది.
(మేకింగ్ విషయంలో బెంచ్మార్క్ అన్న లైన్ ఎడిట్ చేశాను. ఫ్లైట్ సినిమా చూశాక. మందులో ఆపరేషన్ చేయడం, దాని తర్వాత కోర్టు వ్యవహారం లాంటివి యాజిటీజ్గా దించేశారేమో అనిపించింది. మిగతా సీన్లు మరేదైనా సినిమాలో కనిపించకపోతే బాగుండు )
ఏదో ఒక మూల ఎదో స్టోరీ మిగిలిపోయే ఉంటది.
ఏ ఇద్దరి వేలిముద్రలు ఒకలా ఉండనట్టే.. ఏ ఇద్దరి ప్రేమకథలు ఒకలా ఉండవు. సామాజిక, ఆర్ధిక, మానసిక స్థితిగతుల వల్లే అనుకుంటావో లేక మరోలా అనుకున్నా. లవ్ ఈజ్ ఎటర్నల్, లవ్ ఫెయిల్యూర్స్ ఆర్ ఎటర్నల్.
ప్రేమ కథల్లో ఎన్ని షేడ్స్ ఉన్నా.. అందులో ఉన్నంతవరకూ ప్రపంచంలో తామిద్దరమే ఉన్నట్టు అనిపిస్తుంది. ప్రేమించిన మనిషి దూరమైతే ప్రపంచంలో తనొక్కరే మిగిలిపోయినట్టనిపిస్తుంది. తల్లిదండ్రులు, స్నేహితులు వీళ్లంతా నీ చుట్టూ ఉన్నా కనిపించరు. ఆ ఒంటరితనంలో ఉన్న పెయిన్ అనుభవించినవాళ్లకే తెలుస్తుంది. నీలో నువ్వు బ్లీడ్ అవుతున్నట్టు.. నర్వ్స్ని ఎవరో మెలిపెట్టి లాగుతున్నట్టు.. తల నిండా బ్లడ్ క్లాట్ అయిపోయినట్టు..
ఇదంతా అర్జున్రెడ్డిలో కనిపిస్తుంది. ప్రేమలో ఫెయిల్ అయిన ప్రతి ఒక్కరిలో కనిపిస్తుంది. అర్జున్రెడ్డి దానికి రియాక్ట్ అయ్యే విధానమే తెలుగుసినిమాకి కొత్త. మరీ కొత్తదేం కాదు సూర్య సన్నాప్ కృష్ణన్లో కొంతమేరకు ఇలాంటి పాత్రే కనిపిస్తుంది. కానీ దానికి ఇంత సీన్ లేదు. అందులో ఉన్నసూర్యకి అర్జున్రెడ్డికి యాటిట్యూడ్ తేడా ఉంది. మిడిల్ క్లాస్ అండ్ రిచ్కు ఉన్న తేడా. కాస్త పాత రోజులకెళ్తే దేవదాసుతో అర్జున్రెడ్డిని బాగా పోల్చొచ్చు. కానీ ప్రొఫెషన్ అనేది యాడ్ అయింది అర్జున్రెడ్డికి. అందుకే దేవదాసు అంత విషాదంలో కూరుకుపోయే ధైర్యం అర్జున్రెడ్డి చేయలేదు. కాస్త.. తండ్రి, ఫ్యామిలీ అని ఆలోచించాడు. దేవదాసు పెళ్లికి చాలా విలువిచ్చాడు. అర్జున్రెడ్డి ఈ పనికిమాలిన పరమ పవిత్రమైన పెళ్లిని ఒక్క తన్ను తన్నేశాడు. పెళ్లి స్థాయేంటో చెప్పాడు. (మరీ అంత ధైర్యంగా కాకపోయినా...)
విజయ్ దేవరకొండ యాక్టింగ్, లుక్ రెండూ కొన్నాళ్లపాటు గుర్తుండిపోతాయి నిలిచిపోతాయి. అయితే అర్జున్రెడ్డి మాత్రమే ఈ సినిమా కాదు. ప్రీతి లాంటి స్ట్రాంగ్ క్యారెక్టర్, హీరో ఫ్రెండ్స్ కూడా అంతే స్థాయిలో ఈ సినిమాకి అస్సెట్ అయ్యారు. సినిమాలో హీరోహీరోయిన్కు సంబంధించిన సీన్స్ పక్కనపెడితే.. కాలేజ్ నుంచి వెళ్లిపోయే సమయంలో అర్జున్ ఫ్రెండ్ కీర్తి, మరో ఫ్రెండ్కి కిస్ ఆఫర్ చేసే సీన్ సూపర్బ్. ఆ అమ్మాయి మరోసారి కనిపిస్తే బాగుండు అనిపించింది. హీరో క్లోజ్ఫ్రెండ్ పాత్ర చేసినాయన యాక్టింగ్ బాగుంది. సినిమా లెంథీ బట్ వర్తీ. సినిమా మొత్తం రెబెల్గా కనిపించినా.. క్లైమాక్స్లో మరీ ధైర్యం చేయలేకపోయారేమో అనిపించింది. క్లైమాక్స్ ఒకే బట్ మిగిలిన సిన్మా స్థాయికి లేదు. కెమెరా వర్క్ మరీ అంత గొప్పగా లేదు. ఎడిటింగ్లో కొన్నిచోట్ల జంప్కట్స్ బాగా చేశారు. బీజీఎంలు అద్భుతంగా ఉన్నాయి.. కానీ ఆ పాటలు అవసరమా అనిపించింది.
ఇంకో చిన్న డౌట్ః చివర్లో హీరోయిన్ అడ్రస్ తెలుసుకున్నవాడు.. తను భర్తతో ఉందో, లేక ఒంటరిగా ఉందో తెలుసుకోలేకపోయాడా అన్న డౌట్ కొడ్తుంది.
ఇక తోక సంగతికొస్తే... అర్జున్రెడ్డి చివర్లో తోక అంత అవసరమా అనిపించింది. బహుశా తెలుగు సినిమా పరిశ్రమలో తమ ఉనికిని చాటుకోవాలన్న తపన ఉందేమో డైరెక్టర్లో అనిపించింది. సినిమాలో అయితే తోక అవసరం పెద్దగా కనబడలేదు.
హీరో పాత్ర ఎంత పవిత్రంగా ఉంది, సమాజానికి ఎలాంటి మెసేజ్ ఇచ్చారు అన్న విషయాల జోలికి వెళ్లను. ఎందుకంటే ఇది పక్కా కమర్షియల్ తెలుగు సినిమా మాత్రమే. ప్రేమ విఫలమైన మనిషి పెయిన్ని చూపించిన విధానం బాగా కనెక్టవుతుంది. హీరోయిన్ ప్రీతి పాత్ర బాగుంది. అర్జున్రెడ్డి పాత్రని తీర్చిదిద్దడంపై మరింత శ్రద్ధ పెట్టి ఉంటే బాగుండేది.
(మేకింగ్ విషయంలో బెంచ్మార్క్ అన్న లైన్ ఎడిట్ చేశాను. ఫ్లైట్ సినిమా చూశాక. మందులో ఆపరేషన్ చేయడం, దాని తర్వాత కోర్టు వ్యవహారం లాంటివి యాజిటీజ్గా దించేశారేమో అనిపించింది. మిగతా సీన్లు మరేదైనా సినిమాలో కనిపించకపోతే బాగుండు )
No comments:
Post a Comment