బీడెవిల్డ్‌

సినిమాల్లో క‌త్తుల‌తో పొడుచుకునే సీన్లంటే నాక‌స‌హ్యం. చిన్న‌ప్పుడైతే ఆ సీన్లు వ‌స్తుంటే చ‌ల్ల‌గా ప‌క్క‌కి జారుకునేవాడ్ని. ఆ టైమ్‌లో మా అక్కోళ్లు న‌న్నుఓ రేంజ్‌లో ఏడిపించేవాళ్లు. త‌ర్వాత భ‌యం పోయింది కానీ.. ఆ సీన్లంటే మాత్రం ఇప్ప‌టికీ అస‌హ్య‌మే. ఈ మూవీ చూసేట‌ప్పుడు కూడా కొన్నిచోట్ల కాస్త‌ చిరాకేసింది. కానీ ఎందుకో రెండు రోజుల్నించీ సినిమా క‌దిలిస్తూనే ఉంది. కార‌ణం ఇందులో స‌బ్జెక్ట్‌. 

చ‌దువు ఎలాంటి జ్ఞానాన్ని ఇవ్వ‌ద‌ని నేను న‌మ్ముతాను. కేవ‌లం ఉద్యోగం సంపాదించుకోడానికి మాత్ర‌మే ఉప‌యోగ‌ప‌డుతుంది అనుకుంటాను. చ‌దువుకున్న చాలామందిపై నాకున్న స్వంత అభిప్రాయాలు కావ‌చ్చు, అక‌డ‌మిక్ ఎడ్యుకేష‌న్ తీరుపై నాకున్న అస‌హ్యం కూడా కార‌ణం కావ‌చ్చు. సొంతంగా ఆలోచించే శ‌క్తి క‌లిగిన‌వాళ్లు చ‌దువుకున్నా, చ‌దువుకోక‌పోయినా సివిలైజ్డ్‌గానే ఉంటారు. ప్ర‌త్యేకించి.. చ‌దువుకున్న వారిలోనే ఎక్కువ‌గా గొర్రెల్లాంటి మ‌న‌స్త‌త్వం పెరుగుతుంద‌నేది కూడా నా అభిప్రాయం. అలాంటి వాళ్ల‌ని త‌యారుచేసుకోవ‌డ‌మే అక‌డ‌మిక్ సిస్ట‌మ్ ల‌క్ష్య‌మేమో అనిపిస్తుంది. అదే నిజ‌మేమో కూడా. ఇక‌ ఈ ఉన్న‌త చ‌దువులు చదివిన వాళ్లేదో ఉద్ధ‌రించేస్తార‌న్న పిచ్చి న‌మ్మ‌కం మ‌రికొంద‌రిది. ఇలాంటి అభిప్రాయంతోనే బీ డెవిల్డ్ తీసిన‌ట్టున్నారు. సినిమాలో చాలా సీన్లు మ‌రీ హింసాత్మ‌కంగా అనిపిస్తాయి. స్త్రీలు భ‌రించే హింస‌తో పోలిస్తే ఇది చాలా త‌క్కువేనేమో.. అన్న కోణంలో చూస్తే మాత్రం బిడెవిల్డ్ మ‌రీ అంత భ‌యంక‌రంగా అనిపించ‌దు. చాలామంది ఆడ‌వాళ్లు ఎంత‌ భ‌యంక‌ర‌మైన జీవితాన్ని చూస్తున్నారో అన్న‌ది మాత్ర‌మే అర్ధ‌మ‌వుతుంది.

ఈ సినిమా చూడ్డానికి కార‌ణం పాకాల రాజేష్‌. ఏపీ రెసిడెన్షియ‌ల్ స్కూల్‌, గ‌ణ‌ప‌వ‌రంలో నా ఫ్రెండ్‌. ఎయిత్‌ టు టెన్త్‌
క‌లిసి చ‌దువుకున్నాం. త‌ర్వాత ఎవ‌రి జీవితం వాళ్ల‌ది. లాస్టియ‌ర్ స‌డెన్‌గా ఎఫ్‌బీలో ఫ్రెండ్ రిక్వెస్ట్‌. ఎలా ప‌ట్టుకున్నాడో కానీ సాధించాడు. నిన్న చాటింగ్‌లో త‌ను కొన్ని సినిమాల లిస్ట్ పంపాడు. నాకున్న స్నేహితుల్లో నాకే ఎక్కువ సినిమా జ్ఞానం ఉంద‌న్న కొవ్వు ఏ మూలో ఉంటుంద‌నిపిస్తుంది. కానీ త‌ను పంపిన‌ లిస్ట్ చూశాక ఆ కొవ్వు కాస్తా క‌రిగిపోయింది. ఒన్ ఫ్లూ ఓవ‌ర్ కుకూస్ నెస్ట్ ద‌గ్గ‌ర నుంచి ఎన్ని సినిమాలో. అందులో కొరియ‌న్ సినిమాల్లో ఈ బీడెవిల్డ్ కూడా ఒక‌టి. క‌చ్చితంగా చూడ‌మ‌ని ఆర్డ‌రేశాడు. దాంతో చూడాల్సొచ్చింది. కానీ ఇంత దుఃఖాన్ని భ‌రించలేమేమో. ఇంత దుఃఖాన్ని అనుభ‌వించే మ‌నుషుల జీవితాల్ని మార్చ‌లేక‌పోయినా.. క‌నీసం కాస్త మాట‌సాయ‌మైనా అందించ‌గ‌ల‌మా..? 

ఈ సినిమాలో అంతులేని దుఃఖ‌మే కాదు.. అద్భుత‌మైన స్నేహం ఉంది. మే బీ రాజేష్ ఇందుకే న‌న్నీ సినిమా చూడ‌మ‌న్నాడేమో.! ల‌వ్ యూ రాజేష్‌. బ‌ట్ అయామ్ నాటే గుడ్ ఫ్రెండ్‌.

(సినిమాలో హే-వోకి బోక్‌-నామ్ రాసిన లెట‌ర్స్ చూస్తుంటే, టెన్త్ అయిపోయాక రాజేష్ నాకు రాసిన లెట‌ర్ గుర్తొచ్చింది. దానికి నేను రిప్లై రాయలేదు. 20 ఏళ్ల‌ త‌ర్వాత మ‌ళ్లీ ఎఫ్‌బీలో వాడే న‌న్ను ప‌ట్టుకున్నాడు.)