మెకన్నాస్ గోల్డ్ చూసేశా. సినిమా అనగానే కొన్ని పేర్లు గుర్తొస్తాయి. వాటి గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే అంటాం. నిన్న నేను 'అన్ ఫర్గివన్' మూవీ చూశా. మొన్న 'ట్రూ గ్రిట్'. రెండూ చూశాక ట్రూ గ్రిట్ అంటూ ఏదో రాశా. దీన్ని దానికి సీక్వెల్గా రాస్తున్నా. నిజానికి ట్రూ గ్రిట్ అంటే మెకన్నాస్ గోల్డ్. అందుకే ట్రూ గ్రిట్ అన్న పేరు వాడుతున్నా.
నిన్న రాసిందాంట్లో పాత సినిమా అన్న కారణంతోనే ఈ మూవీ చూల్లేదన్నా. అందులోనే ఒక చోట ఓల్డేజ్ కంటే ఓల్డ్ ఈజ్ గోల్డ్ అన్నా. ఓల్డ్ ఈజ్ గోల్డ్ మీద నాకంత నమ్మకం లేదు కానీ. ఈ సినిమా మాత్రం గోల్డే. గోల్డ్ కోసం చేసే సాహసయాత్రే ఈ సినిమా. డబ్బు మీద ఆశలేని మనిషి ఎవుడూ ఉండడు. డబ్బే జీవితం కాదని కలరింగ్ ఇవ్వొద్దు. ఇందులో హీరో అలాంటి కలరింగ్ ఇస్తాడు కాబట్టే.. సినిమా చరిత్రలో నిలిచిపోయినా ఆ పాత్ర నిలబడలేదు. నాకెందుకో విలన్ క్యారెక్టరే నచ్చింది. హీరో గ్రెగరీ పెక్ ఎక్స్ ప్రెషన్స్ చూస్తే మాత్రం.. హిందీ సినిమాల్లో హీరోలు చాలామంది వాటిని అనుకరించారేమో అనిపించింది.
స్ర్నీన్ ప్లే విషయంలో నాకు బోల్డన్ని అబ్జెక్షన్స్ ఉన్నాయి. ఇప్పుడీ సినిమా చూసే ఎవరికైనా వచ్చే అబ్జెక్షన్సే అనుకుంటా అవి. వాటికంత ప్రయారిటీ ఇవ్వాల్సిన పన్లేదు కూడా. మెకన్నాస్ గోల్డ్ అంటే కెమెరా పనితనం. దానికోసమే ఈసినిమా ఓ పాతికసార్లు చూడొచ్చు. అప్పటికి స్టడీ కామ్స్ లేవు. భారీ కెమెరాలతోనే గుర్రాల వెంట ఎలా మ్యానేజ్ చేశారో. అదే పెద్ద అడ్వెంచర్. ఇంక వైడ్ యాంగిల్స్, ఈగిల్ వ్యూ షాట్స్ ఇలాగే తీయాలని ఎంతమంది ట్రై చేసి ఫెయిలై ఉంటారో..!
డైరెక్టర్ - జె. లీ థామ్సన్
సినిమాటోగ్రఫీ - జోసెఫ్ మెక్ డొనాల్డ్
మ్యూజిక్ - క్విన్సీ జోన్స్
ఈ ముగ్గురిదే ఈ సినిమా.
ఈ మూవీ ఫిలాసఫీ గురించి చాలామంది బోల్డంత రాశారు. అంత భయకరంగా ఆలోచించి సినిమా తీసి ఉండకపోవచ్చు. నవల రాసిన హెక్ అలెన్ ఆలోచించి ఉంటాడేమో మే బీ. సినిమా చూసిన వాళ్లు మాత్రం పుంఖానుపుంఖాలుగా ఫిలాసఫీ చెప్పారు. నిజానికి కథ పరంగా పెద్దగా నిలిచేది కాదీ సినిమా అనుకోవచ్చు. సినిమాకీ కథకీ సంబంధం ఉండదనేవాళ్లు దీన్ని ఎగ్జాంపుల్గా కూడా చెప్పుకోవచ్చు. కానీ కథంటే ప్రత్యేకమైన నిబంధనలున్నాయని నేననుకోను. చిన్న జర్నీ కూడా కథే కావచ్చు. కావల్సిందల్లా కాస్త మసాలా. మెకన్నాస్ గోల్డ్ నిండా ఉంటుందది. అదే నిధి.
సినిమా అంటే హీరో.. విలన్. వీళ్లిద్దరికీ ఒకరంటే ఒకరికి పడదు. అందుకే వీళ్లిద్దర్నీ ఎక్కడెక్కడో ఉంచుతారు. ఇద్దరూ ఎదురుపడితే యుద్ధమే. కానీ ఈ మూవీలో హీరో, విలన్ ఇద్దరూ 95శాతం కలిసే ఉంటారు. ఇలాంటి సిచ్యువేషన్స్ ఉన్న సినిమాలు చాలా మే బీ వేళ్లమీద లెక్కపెట్టాలేమో.(ఇప్పుడు కూడా 3.10 టు యూమా గుర్తొస్తోంది). ఇందులో కెమెరా వర్క్ తర్వాత నచ్చిందేందంటే.. కథ కల్పితమైనా, దానికి నేటివిటీ అద్దడానికి అపాచీల్ని, అమెరికన్ హిస్టరీని టచ్ చేయడం బాగుంది. గుర్రాలతో పాటు మనల్ని పరుగులు పెట్టిస్తూ సినిమా అంతా ప్రవహించే నేపథ్య సంగీతం, పాటలు కూడా. ఈ మూవీలోనే ఫస్ట్ టైమ్ రోప్ బ్రిడ్జ్ ని వాడారు. ఆ సీన్ చూడగానే నాకనిపించింది ఏందంటే.. ఈ సినిమాని కాపీ కొట్టడానికి ప్రయత్నించినవాళ్లంతా ఆ బ్రిడ్జిని దాటలేకపోయారని. ఎంతమంది ఎంత విచ్చలవిడిగా అలాంటి బ్రిడ్జిని వాడేశారో. వీటన్నింటినీ చూడడం వల్ల.. అంత గొప్ప సీన్ నాకు చప్పగా అనిపించింది. సినిమాలో మ‌రో అంశం మీనియేచ‌ర్ వర్క్. గ్రాండ్ కాన్య‌న్ లోయ‌ల్ని మీనియేచ‌ర్‌లో చూస్తున్నామ‌న్న ఆలోచ‌నే రాకుండా పిక్చ‌రైజ్ చేయడం గ్రేట్. ఒక్క క్లైమాక్స్ లో అంతా కూలిపోవ‌డం ఒక్క ద‌గ్గ‌రే కాస్త తేడాగా అనిపిస్తుంది తప్ప మిగ‌తా అంతా.. ఏది అవుట్ డోర్ లో తీశారో, ఏది మీనియేచ‌ర్ వ‌ర్కో గుర్తించలేం. అన్నట్టు ఫస్ట్ రిలీజ్ లో ఈ సినిమా జ‌నానికి ఎక్క‌లా..
ఫైనల్గా ఈ సినిమా అంటే మూవీ మేకింగ్ కి ఈగిల్ వ్యూ. చాలా తేలిగ్గా సినిమా తీయొచ్చు అనిపించే సినిమా. కేవలం కెమెరా వర్క్(హార్డ్ వర్క్)తో జనాన్ని థియేటర్లో కూర్చోబెట్టొచ్చు అనిపించే సినిమా.
ఈ సినిమా చూశాక ఎందుకో ఇది రాయాలనిపించింది. ఒక్క ఈ సినిమా గురించే కాదు. వెస్ట్రన్ మూవీస్(కౌబాయ్ సినిమాలు)లో ఏదో కిక్కుంటది. ఆ లాంగ్ షాట్స్ ఇంకే జానర్ కి కూడా అంతలా నప్పవు. మట్టి రంగు స్క్రీన్, లోయలు, కొండలు(పర్వతాలు కాదు), ఎడారుల్లాంటి ప్రాంతాలు, దుమ్ముతెరలు. బహుశా ప్రపంచాన్ని ఇంత వైడ్ యాంగిల్ లో చూపించే స్టైల్ ఒక్క కౌబాయ్ మూవీస్ లోనే కనిపిచ్చుందెందుకో.
వైల్డ్ అండ్ వైడ్.
'ట్రూ గ్రిట్' చూసినవెంటనే క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ 'అన్ ఫర్గివన్' మూవీ చూశా. ట్రూ గ్రిట్ కాస్త కొత్తసినిమా. 2010 రిలీజ్ అనుకుంటా. అన్ ఫర్గివన్ కాస్త పాతది. 1992. కానీ రెండు సినిమాల్లో ఫ్లేవర్ ఒకటే. చిన్నప్పుడు కొదమసింహం చూసి.. పెద్దయ్యాక గుర్రం కొనుక్కోవాలనుకున్నా. కొండవీటిదొంగ, మోసగాళ్లకు మోసగాడు చిన్నప్పుడు బాగనిపించినా.. అందులో గుర్రాలు తప్ప నచ్చిందేం లేదు. టక్కరిదొంగ చూశాక ఎందుకో ఇది మనవాళ్ల పనికాదనిపిచ్చింది. మనకా స్టైల్ తెలీదు. ఆ లైఫ్ కొంతైనా చూసుండాలేమో.? చూడకపొయినా తీయచ్చేమో..?
నిజానికి ఈ జానర్లో లైఫ్ అంతగా దొరకదు. కానీ బైట ప్రపంచంలోని వైల్డ్ నెస్ మాత్రం బోలెడు దొరుకుద్ది. మన సినిమాల్లో చెప్పుకునే పౌరుషం లాంటిది. తొడగొట్టడం లాంటివే ఇక్కడా కనిపిస్తాయి. ఫరెగ్జాంపుల్.. అన్ ఫర్గివన్లో క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ ఓ కిల్లర్. అత్యంత క్రూరంగా మనుషుల్ని చంపే మనిషి. కానీ అదంతా గతం. భార్య ప్రేమలో తన యవ్వనం చనిపోయాక.. భార్య కూడా చనిపోయాక.. కేవలం పిప్పిలాంటి మనిషిగా కనిపిస్తాడు. పందుల్ని పెంచుకుంటూ, పిల్లలతో కల్సి రైతులా కనిపిస్తాడు. ఇద్దరు మనుషుల్ని చంపే ఆఫర్ వచ్చాక డబ్బుకోసం బయల్దేరతాడు. మొదట్లో గుర్రం ఎక్కడానికే నానా చావు చస్తాడు. తర్వాత తన పాత స్నేహితుడ్ని పార్టనర్గా కలుపుకుని వెళ్తాడు. ఎక్కడా తనో కరుడుకట్టిన కిల్లర్లా కనిపించడు. తన పలవరింతల్లో మాత్రమే గతం కనిపిస్తుంది. చివర్లో ఫ్రెండ్ ని చంపారని తెలిశాక.. మన చిరంజీవి, బాలకృష్ణలాగే బయల్దేరతాడు. కాకపోతే చూపించే దాంట్లో కాస్త వేరియేషన్ ఉంటుంది. నిజానికి మన కొదమసింహం బానే ఉంటుంది. స్టోరీ మరీ పెద్దదై పోయినట్టనిపిస్తుంది.ఇప్పుడు చూస్తే ఎలా ఉంటదో తెలియదు. ఈ తరహా సినిమాల్లో చాలా స్ట్రయిట్గా వెళ్లాలనిపిస్తుంది. నేను చూసినంతమటుకు వెస్ట్రన్ మూవీస్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ లు దాదాపు ఉండవు. పాతికేళ్ల కిందటి సినిమా అయినా అన్ ఫర్గివన్ ఎక్కడా బోర్ కొట్టలేదు. అందుకు మాత్రం క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ కి హ్యాట్సాఫ్ చెప్పొచ్చు. సినిమాలో కాస్త నీతినియమాల ప్రస్తావన ఎక్కవైందనిపిస్తుంది.(ఇక్కడెందుకో 3.10 టు యూమా గురించి రాయాలనుంది. కానీ ఆ ఒక్క మూవీ గురించే ప్రత్యేకంగా రాయాలి తర్వాతెప్పుడైనా).
ద గుడ్ ద బ్యాడ్ అండ్ ద అగ్లీలో క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ని అన్ ఫర్గివన్లో చూడలేం. ఇలాంటపుడు మాత్రం ఓల్డేజ్ కంటే ఓల్డ్ ఈజ్ గోల్డ్ అనిపిస్తుంది. అన్నట్టు ఈసినిమాకి 9 ఆస్కార్ నామినేషన్లు వచ్చాయి.
ఇక ట్రూ గ్రిట్.. ఆల్రెడీ 1969లో వచ్చిన మూవీనే ఏవో మార్పులు చేసి తీశారంట. పాత సినిమా చూడలేదు. డైరెక్టర్ కోయెన్ బ్రదర్స్ పేరు చూసి ఓపెన్ చేశా. కాస్త కొత్త సినిమానే కాబట్టి విజువల్లీ నో ప్రాబ్లమ్. ఎంత గొప్ప సినిమాలైనా పాతవాటిని చూడాలంటే కాస్త ఆలోచించాలెందుకో. మెకన్నాస్ గోల్డ్ చూడాలని ఎంత ఉన్నా.. ఇప్పటిదాకా అందుకే చూళ్లేదు. సిటిజన్ కేన్ చూసి అందుకే భయమేసిందేమో కూడా. ట్రూ గ్రిట్ విషయానికొస్తే.. పద్నాలుగేళ్ల పిల్ల తన తండ్రిని చంపిన వాఢ్ని పట్టుకునేందుకు చేసే ప్రయత్నం. అన్ ఫర్గివన్ తో పోలిస్తే ట్రూ గ్రిట్ ప్లే పరంగా నాకు పెద్దగా నచ్చలేదు కానీ.. పిక్చరైజేషన్ బావుంది. చెప్పాను కదా లాంగ్ షాట్స్, హార్స్ రైడింగ్ వీటికోసమే ఈ సినిమా చూడొచ్చు. నేనైతే వీటికోసమే చూశా. జెఫ్ బ్రిడ్జెస్ స్టైల్ కూడా ట్రూ గ్రిట్ కి స్పెషల్ అస్సెట్. ట్రూ గ్రిట్ కంటే అన్ ఫర్గివన్ నచ్చినా.. మళ్లి చూడటానికి మాత్రం ట్రూ గ్రిట్ కే ఓటేస్తా. కారణం అది కొత్తది. అందులో విజువల్ క్వాలిటీ. ఎందుకంటే విజువల్ మాత్రమే సినిమా అనిపించే సినిమాలివి. వీటిలో నిజమైన దమ్మంతా ఫ్రేమింగే. తీసేవాళ్లకి బరితెగింపు అన్నా, వైల్డ్ నెస్ అన్నా పిచ్చ ఉండాలనిపిచ్చుద్ది. నేచర్ అంటే పాచిప‌ట్టిన‌ట్టుండే పచ్చదనం మాత్రమే కాదని కూడా తెలిసుండాలనుకుంటా..
ఇక్కడ మృత్యువు ఉంది
ఇక్కడే జీవం ఉంది
ఇది విశ్వమంతా ఉన్నదే
మొదటిది వెతక్కుండానే వస్తుంది
మరోదాన్ని అన్వేషించాలి
అది అంగారకుడిపైనా దొరకొచ్చు
ట్రాపిస్ట్ ఒన్ చుట్టూ దొరకొచ్చు
లేక ఇంకెక్కడో..
వెతకడమే జీవం
జార్జ్ క్లూనీ మాటల్లాగా ఉండి..
శాండ్రా బులక్ కళ్లల్లో మెరుస్తుందది
కాకుంటే వెతకాలి..
చావు అంచున కూడా
ఆక్సిజన్ దొరకొచ్చు
గ్రావిటీ ఉన్నంతవరకూ
వెతుకులాట సాగాల్సిందే..
(సినిమాలో బాగా అనిపించిన సీన్లు చాలా ఉన్నాయి. శాండ్రా బులక్ ఏడ్చే ఓ స‌న్నివేశంలో తన క‌న్నీటి బొట్టు శూన్యంలో అలా తేలుతూ ఉండడం.. ఎందుకో ఆ క్ష‌ణంలో బాగా అనిపించింది.
క్లైంబ్ ద హిల్స్
రీచింగ్ ఫర్ ద హైట్స్
సృష్టి స్థితి లయలన్నీ సంగీతం
డ్యాన్స్ ఈజ్ మ్యూజిక్
మ్యూజిక్ ఈజ్ డ్యాన్స్
అదిగో అక్కడ చూడు
కనుచూపు అంతమయ్యే చోట
భూమి ఆకాశం కలిసి చేస్తున్న నృత్యాన్ని..
జననం సంగీతం జీవితం సంగీతం
కలలు కన్నీళ్లని కుమ్మరించే సంగీతం
చివరకు నీదో తీరం.. నాదో దరి
సిటీ ఆఫ్ స్టార్స్
షైనింగ్ జస్ట్ ఫర్ మి
నేనేమో ఈ చీకటి గదిలో
విషాద స్వరాలేవో స్మరించుకుంటూ..
ఎవరికోసమో ఎదురు చూస్తూ..
