ట్రూ గ్రిట్..

ఈ సినిమా చూశాక ఎందుకో ఇది రాయాలనిపించింది. ఒక్క ఈ సినిమా గురించే కాదు. వెస్ట్రన్ మూవీస్(కౌబాయ్ సినిమాలు)లో ఏదో కిక్కుంటది. ఆ లాంగ్ షాట్స్ ఇంకే జానర్ కి కూడా అంతలా నప్పవు. మట్టి రంగు స్క్రీన్, లోయలు, కొండలు(పర్వతాలు కాదు), ఎడారుల్లాంటి ప్రాంతాలు, దుమ్ముతెరలు. బహుశా ప్రపంచాన్ని ఇంత వైడ్ యాంగిల్ లో చూపించే స్టైల్ ఒక్క కౌబాయ్ మూవీస్ లోనే కనిపిచ్చుందెందుకో.
వైల్డ్ అండ్ వైడ్.

'ట్రూ గ్రిట్' చూసినవెంటనే క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ 'అన్ ఫర్గివన్' మూవీ చూశా. ట్రూ గ్రిట్ కాస్త కొత్తసినిమా. 2010 రిలీజ్ అనుకుంటా. అన్ ఫర్గివన్ కాస్త పాతది. 1992. కానీ రెండు సినిమాల్లో ఫ్లేవర్ ఒకటే. చిన్నప్పుడు కొదమసింహం చూసి.. పెద్దయ్యాక గుర్రం కొనుక్కోవాలనుకున్నా. కొండవీటిదొంగ, మోసగాళ్లకు మోసగాడు చిన్నప్పుడు బాగనిపించినా.. అందులో గుర్రాలు తప్ప నచ్చిందేం లేదు. టక్కరిదొంగ చూశాక ఎందుకో ఇది మనవాళ్ల పనికాదనిపిచ్చింది. మనకా స్టైల్ తెలీదు. ఆ లైఫ్ కొంతైనా చూసుండాలేమో.? చూడకపొయినా తీయచ్చేమో..? 

నిజానికి ఈ జానర్లో లైఫ్ అంతగా దొరకదు. కానీ బైట ప్రపంచంలోని వైల్డ్ నెస్ మాత్రం బోలెడు దొరుకుద్ది. మన సినిమాల్లో చెప్పుకునే పౌరుషం లాంటిది. తొడగొట్టడం లాంటివే ఇక్కడా కనిపిస్తాయి. ఫరెగ్జాంపుల్.. అన్ ఫర్గివన్లో క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ ఓ కిల్లర్. అత్యంత క్రూరంగా మనుషుల్ని చంపే మనిషి. కానీ అదంతా గతం. భార్య ప్రేమలో తన యవ్వనం చనిపోయాక.. భార్య కూడా చనిపోయాక.. కేవలం పిప్పిలాంటి మనిషిగా కనిపిస్తాడు. పందుల్ని పెంచుకుంటూ, పిల్లలతో కల్సి రైతులా కనిపిస్తాడు. ఇద్దరు మనుషుల్ని చంపే ఆఫర్ వచ్చాక డబ్బుకోసం బయల్దేరతాడు. మొదట్లో గుర్రం ఎక్కడానికే నానా చావు చస్తాడు. తర్వాత తన పాత స్నేహితుడ్ని పార్టనర్గా కలుపుకుని వెళ్తాడు. ఎక్కడా తనో కరుడుకట్టిన కిల్లర్లా కనిపించడు. తన పలవరింతల్లో మాత్రమే గతం కనిపిస్తుంది. చివర్లో ఫ్రెండ్ ని చంపారని తెలిశాక.. మన చిరంజీవి, బాలకృష్ణలాగే బయల్దేరతాడు. కాకపోతే చూపించే దాంట్లో కాస్త వేరియేషన్ ఉంటుంది. నిజానికి మన కొదమసింహం బానే ఉంటుంది. స్టోరీ మరీ పెద్దదై పోయినట్టనిపిస్తుంది.ఇప్పుడు చూస్తే ఎలా ఉంటదో తెలియదు. ఈ తరహా సినిమాల్లో చాలా స్ట్రయిట్గా వెళ్లాలనిపిస్తుంది.  నేను చూసినంతమటుకు వెస్ట్రన్ మూవీస్ లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ లు దాదాపు ఉండవు. పాతికేళ్ల కిందటి సినిమా అయినా అన్ ఫర్గివన్ ఎక్కడా బోర్ కొట్టలేదు. అందుకు మాత్రం క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ కి హ్యాట్సాఫ్ చెప్పొచ్చు. సినిమాలో కాస్త నీతినియమాల ప్రస్తావన ఎక్కవైందనిపిస్తుంది.(ఇక్కడెందుకో 3.10 టు యూమా గురించి రాయాలనుంది. కానీ ఆ ఒక్క మూవీ గురించే ప్రత్యేకంగా రాయాలి తర్వాతెప్పుడైనా).
ద గుడ్ ద బ్యాడ్ అండ్ ద అగ్లీలో క్లింట్ ఈస్ట్ వుడ్ని అన్ ఫర్గివన్లో చూడలేం. ఇలాంటపుడు మాత్రం ఓల్డేజ్ కంటే ఓల్డ్ ఈజ్ గోల్డ్ అనిపిస్తుంది. అన్నట్టు ఈసినిమాకి 9 ఆస్కార్ నామినేషన్లు వచ్చాయి. 

ఇక ట్రూ గ్రిట్.. ఆల్రెడీ 1969లో వచ్చిన మూవీనే ఏవో మార్పులు చేసి తీశారంట. పాత సినిమా చూడలేదు. డైరెక్టర్ కోయెన్ బ్రదర్స్ పేరు చూసి ఓపెన్ చేశా. కాస్త కొత్త సినిమానే కాబట్టి విజువల్లీ నో ప్రాబ్లమ్. ఎంత గొప్ప సినిమాలైనా పాతవాటిని చూడాలంటే కాస్త ఆలోచించాలెందుకో. మెకన్నాస్ గోల్డ్ చూడాలని ఎంత ఉన్నా.. ఇప్పటిదాకా అందుకే చూళ్లేదు. సిటిజన్ కేన్ చూసి అందుకే భయమేసిందేమో కూడా. ట్రూ గ్రిట్ విషయానికొస్తే.. పద్నాలుగేళ్ల పిల్ల తన తండ్రిని చంపిన వాఢ్ని పట్టుకునేందుకు చేసే ప్రయత్నం. అన్ ఫర్గివన్ తో పోలిస్తే ట్రూ గ్రిట్ ప్లే పరంగా నాకు పెద్దగా నచ్చలేదు కానీ.. పిక్చరైజేషన్ బావుంది. చెప్పాను కదా లాంగ్ షాట్స్, హార్స్ రైడింగ్ వీటికోసమే ఈ సినిమా చూడొచ్చు. నేనైతే వీటికోసమే చూశా. జెఫ్ బ్రిడ్జెస్ స్టైల్ కూడా ట్రూ గ్రిట్ కి స్పెషల్ అస్సెట్. ట్రూ గ్రిట్ కంటే అన్ ఫర్గివన్ నచ్చినా.. మళ్లి చూడటానికి మాత్రం ట్రూ గ్రిట్ కే ఓటేస్తా. కారణం అది కొత్తది. అందులో విజువల్ క్వాలిటీ. ఎందుకంటే విజువల్ మాత్రమే సినిమా అనిపించే సినిమాలివి. వీటిలో నిజమైన దమ్మంతా ఫ్రేమింగే. తీసేవాళ్లకి బరితెగింపు అన్నా, వైల్డ్ నెస్ అన్నా పిచ్చ ఉండాలనిపిచ్చుద్ది. నేచర్ అంటే పాచిప‌ట్టిన‌ట్టుండే పచ్చదనం మాత్రమే కాదని కూడా తెలిసుండాలనుకుంటా..