దంగల్ మూవీ చూసిన చాలా రోజులు 'తూ తో హానికారక్ బాపు' ఎందుకో పదే పదే చూడాలనిపించింది. 'నిక్కర్ ఔర్ టీ షర్ట్ పెహెన్ కే ఆయా సైక్లోన్' సాంగ్ బాగుంటుంది కానీ.. హానికారక్ బాపులో చిన్నపిల్లలు పాడిన స్టైల్ నచ్చింది. ఏదో నేచురల్ ఫ్లేవర్ ఉన్న గొంతులు. పాడిన ఇద్దరు కుర్రాళ్లు సర్వార్ ఖాన్, సర్త్ రాజ్ ఖాన్.
వీళ్ల గొంతు విన్నాక ఎప్పుడో ఇండియన్ ఐడల్ లో పాడిన సత్తార్ ఖాన్ గుర్తొచ్చాడు. వీళ్ల గొంతుల్లో ఏదో గమ్మత్తుంది. అది ఫోక్ లో ఉండే మజా. రెగ్యులర్ సినిమా పాటల్లో దొరకనిది. ఫోక్ సాంగ్ తో ఇండియన్ ఐడల్ లో ఎంట్రీ ఇచ్చిన సత్తార్ ఖాన్ తర్వాత అందులోంచి ఎలిమినేట్ అయ్యాడు. హిందీ రాని కారణం ఒకటి, అసలు తనకి హిందీ పాటలే విన్నఅనుభవం లేకపోవడంతో ఇండియన్ ఐడల్ కాలేకపోయాడేమో.
ఎవరీ సత్తార్, సర్వార్, సర్త్ రాజ్..
ఈ ముగ్గురిదీ ఒకే కులం. మంగనియర్. రాజస్థాన్ లో ఎక్కువగా కనిపించే కులం. వీళ్ల జీవితం నిండా పాటే ఉంది. ఎందుకంటే పాటే వృత్తిగా జీవిస్తున్న కులం ఇది. సంగీతమే వారికి వారసత్వం. మతం ఇస్లాం అయినా.. వీళ్ల పాటలు హిందూ మతంతో ముడిపోయాయి. రాజుల చరిత్రల్ని పాటల రూపంలో భద్రపరిచిన కులంగా కూడా మంగనియర్లకు ప్రత్యేక పేరుంది. అలెగ్జాండర్ తో పాటు రాజపుత్ర వీరుల యుద్థాలు, జీవితాల్ని పాటలుగా పాడుతుంటారు. రాజ్ పుట్ ల పెళ్లిళ్లలో ఎక్కువగా కచేరీలు ఇస్తూ కనిపిస్తారు. ఏదైనా కచేరీకి ముందు వీళ్లు కృష్ణుడ్ని పూజిస్తారట. దీపావళి, హోలీ పండగల్లో వీరి పాట కంపల్సరీ. కానీ ఆశ్రిత కులంగా వీరిని తక్కువ కులంగానే చూస్తారు. వీళ్ల ప్రత్యేక వాయిద్యం ఖమైచా. మామిడి చెక్కతో తయారు చేసే ఈ వాయిద్యంపై 17 తంత్రులుంటాయి. కింద ఉన్న డొల్ల భాగం మేక చర్చంతో కవర్ చేసి ఉంటది. తంత్రుల్లో కూడా 3 మేకలోంచి తీసిన నేచురల్ ఫైబర్తో చేసినవే బిగిస్తారు.
( పై వీడియో లో కూడా ఇండియన్ ఐడల్ సత్తార్ ఉన్నాడు. ఇందులో ఖమైచాకి బదులు సారంగి వాడారు)
దంగల్ కోసం ప్రత్యేకించి జైసల్మేర్ లో టాలెంట్ హంట్ పెట్టి మరీ సర్వార్ ఖాన్, సర్త్ రాజ్ లని సెలక్ట్ చేసింది ఆమిర్ ఖాన్ టీమ్. మంగనియర్ల గురించి చదివాక.. వీళ్ల సంగీతం విన్నాక.. పిచ్చిగుంట్లోళ్లు గుర్తొచ్చారు. మంగనియర్లది పాటయితే పిచ్చిగుంట్లోళ్లది ఆట. చిన్నప్పుడు సినిమా కంటే ఎక్కువగా నన్ను ఎంటర్ టైన్ చేసింది పిచ్చిగుంట్లోళ్ల కథలే. వీళ్లు రెడ్లకి ఆశ్రితకులం. మా ఊరికి ఎక్కడ్నించో వచ్చేవాళ్లు. అందరూ అనలేను కానీ.. మా పాతిళ్లలో ఉన్నప్పుడు ఒక పొట్టిగా ఉన్నతను కథలు చెప్పడానికొచ్చాడు. ఎగిరెగిరి దూకుతూ కథలు చెప్పేవాడు. రెడ్డి రాజుల కథలతో పాటు భారతానికి కూడా ఏవో కల్పనలు చేర్చి చెప్పేవాళ్లు. మధ్యలో పిట్టకథలు. కొన్ని ఇప్పటికీ గుర్తున్నాయి. అప్పుడు నాకు ఆరేళ్లు. ఆ వయసులో రాత్రి 2, 3 గంటల వరకూ వీళ్ల కథలు చూస్తూ ఉండేవాడ్ని. వాళ్లు అన్నానికొచ్చినప్పుడు మా ఇంట్లో ఉన్న కోడిపుంజుని ఇస్తే, మా ఇంటిదగ్గర కూడా కథ చెప్తాం అనేవోళ్లు. మా అమ్మ ఇచ్చిందీ లేదు వాళ్లు చెప్పిందీ లేదు. తర్వాత ఒకట్రెండు సార్లు పిచ్చిగుంట్లోళ్లు వచ్చినా.. ఆ పొట్టి ఆయనలాగా ఎవురూ కథలు చెప్పలేదు. ప్రస్తుతం వాళ్లు అప్పటిలాగా ఊర్లమీదకి రావడం లేదు. నిజానికి వాళ్లు అద్భుతమైన స్టోరీ టెల్లర్స్. రెడ్లకి ఆశ్రిత కులంగా ఉండిపోవడం వల్లే వాళ్ల ఆర్ట్ అప్ డేట్ కాలేదేమో.
మంగనియర్ల సంగీతాన్ని పరిచయం చేయడంతో పాటు, పిచ్చిగుంట్లోళ్ల కథల్ని గుర్తొచ్చేలా చేసినందుకు ఆమిర్ ఖాన్ కి థ్యాంక్స్ చెప్పుకోవాలి.
వీళ్ల గొంతు విన్నాక ఎప్పుడో ఇండియన్ ఐడల్ లో పాడిన సత్తార్ ఖాన్ గుర్తొచ్చాడు. వీళ్ల గొంతుల్లో ఏదో గమ్మత్తుంది. అది ఫోక్ లో ఉండే మజా. రెగ్యులర్ సినిమా పాటల్లో దొరకనిది. ఫోక్ సాంగ్ తో ఇండియన్ ఐడల్ లో ఎంట్రీ ఇచ్చిన సత్తార్ ఖాన్ తర్వాత అందులోంచి ఎలిమినేట్ అయ్యాడు. హిందీ రాని కారణం ఒకటి, అసలు తనకి హిందీ పాటలే విన్నఅనుభవం లేకపోవడంతో ఇండియన్ ఐడల్ కాలేకపోయాడేమో.
ఎవరీ సత్తార్, సర్వార్, సర్త్ రాజ్..
ఈ ముగ్గురిదీ ఒకే కులం. మంగనియర్. రాజస్థాన్ లో ఎక్కువగా కనిపించే కులం. వీళ్ల జీవితం నిండా పాటే ఉంది. ఎందుకంటే పాటే వృత్తిగా జీవిస్తున్న కులం ఇది. సంగీతమే వారికి వారసత్వం. మతం ఇస్లాం అయినా.. వీళ్ల పాటలు హిందూ మతంతో ముడిపోయాయి. రాజుల చరిత్రల్ని పాటల రూపంలో భద్రపరిచిన కులంగా కూడా మంగనియర్లకు ప్రత్యేక పేరుంది. అలెగ్జాండర్ తో పాటు రాజపుత్ర వీరుల యుద్థాలు, జీవితాల్ని పాటలుగా పాడుతుంటారు. రాజ్ పుట్ ల పెళ్లిళ్లలో ఎక్కువగా కచేరీలు ఇస్తూ కనిపిస్తారు. ఏదైనా కచేరీకి ముందు వీళ్లు కృష్ణుడ్ని పూజిస్తారట. దీపావళి, హోలీ పండగల్లో వీరి పాట కంపల్సరీ. కానీ ఆశ్రిత కులంగా వీరిని తక్కువ కులంగానే చూస్తారు. వీళ్ల ప్రత్యేక వాయిద్యం ఖమైచా. మామిడి చెక్కతో తయారు చేసే ఈ వాయిద్యంపై 17 తంత్రులుంటాయి. కింద ఉన్న డొల్ల భాగం మేక చర్చంతో కవర్ చేసి ఉంటది. తంత్రుల్లో కూడా 3 మేకలోంచి తీసిన నేచురల్ ఫైబర్తో చేసినవే బిగిస్తారు.
( పై వీడియో లో కూడా ఇండియన్ ఐడల్ సత్తార్ ఉన్నాడు. ఇందులో ఖమైచాకి బదులు సారంగి వాడారు)
దంగల్ కోసం ప్రత్యేకించి జైసల్మేర్ లో టాలెంట్ హంట్ పెట్టి మరీ సర్వార్ ఖాన్, సర్త్ రాజ్ లని సెలక్ట్ చేసింది ఆమిర్ ఖాన్ టీమ్. మంగనియర్ల గురించి చదివాక.. వీళ్ల సంగీతం విన్నాక.. పిచ్చిగుంట్లోళ్లు గుర్తొచ్చారు. మంగనియర్లది పాటయితే పిచ్చిగుంట్లోళ్లది ఆట. చిన్నప్పుడు సినిమా కంటే ఎక్కువగా నన్ను ఎంటర్ టైన్ చేసింది పిచ్చిగుంట్లోళ్ల కథలే. వీళ్లు రెడ్లకి ఆశ్రితకులం. మా ఊరికి ఎక్కడ్నించో వచ్చేవాళ్లు. అందరూ అనలేను కానీ.. మా పాతిళ్లలో ఉన్నప్పుడు ఒక పొట్టిగా ఉన్నతను కథలు చెప్పడానికొచ్చాడు. ఎగిరెగిరి దూకుతూ కథలు చెప్పేవాడు. రెడ్డి రాజుల కథలతో పాటు భారతానికి కూడా ఏవో కల్పనలు చేర్చి చెప్పేవాళ్లు. మధ్యలో పిట్టకథలు. కొన్ని ఇప్పటికీ గుర్తున్నాయి. అప్పుడు నాకు ఆరేళ్లు. ఆ వయసులో రాత్రి 2, 3 గంటల వరకూ వీళ్ల కథలు చూస్తూ ఉండేవాడ్ని. వాళ్లు అన్నానికొచ్చినప్పుడు మా ఇంట్లో ఉన్న కోడిపుంజుని ఇస్తే, మా ఇంటిదగ్గర కూడా కథ చెప్తాం అనేవోళ్లు. మా అమ్మ ఇచ్చిందీ లేదు వాళ్లు చెప్పిందీ లేదు. తర్వాత ఒకట్రెండు సార్లు పిచ్చిగుంట్లోళ్లు వచ్చినా.. ఆ పొట్టి ఆయనలాగా ఎవురూ కథలు చెప్పలేదు. ప్రస్తుతం వాళ్లు అప్పటిలాగా ఊర్లమీదకి రావడం లేదు. నిజానికి వాళ్లు అద్భుతమైన స్టోరీ టెల్లర్స్. రెడ్లకి ఆశ్రిత కులంగా ఉండిపోవడం వల్లే వాళ్ల ఆర్ట్ అప్ డేట్ కాలేదేమో.
మంగనియర్ల సంగీతాన్ని పరిచయం చేయడంతో పాటు, పిచ్చిగుంట్లోళ్ల కథల్ని గుర్తొచ్చేలా చేసినందుకు ఆమిర్ ఖాన్ కి థ్యాంక్స్ చెప్పుకోవాలి.
No comments:
Post a Comment