కాస్త మౌనం - కాస్త వెన్నెల

నన్ను నేను అద్దంలో చూసుకుంటుంటే
వెన్నెల పొట్టులా రాలావు నువ్వు
నీలో నన్ను చూసుకుంటుంటే
మౌనంలా మారావు నువ్వు

రాత్రి కురిసిన వర్షంలో
వడగళ్లన్నీ ఎగిరి నింగిపై పడ్డాయి
ఉదయాస్తమయాలకి మధ్య
ఊయలలా నేనిక్కడే మిగిలిపోయా

నాకు నాలా ఉండడమే తెలుసు
నన్ను నేను చంపుకోవడం తెలుసు
నా చితాభస్మంతో నీకు పౌడరద్దడం తెలుసు
వెన్నెలని కప్పే దిగులు మేఘమవడం తెలుసు

నేనంటే మీ ఇద్దరే కాదు
నేనంటే కొన్ని లక్షల అక్షరాలు
నిండు నిశీధిలో పుట్టిన హరివిల్లు నేను
మండు వేసవిలో కురిసే చిరుజల్లు నేను

నేను మరెవరో కాదు నువ్వే
ఇప్పుడు నవ్వు..