మాంచెస్టర్ బై ద సీ

మృత్యువు. 
కనుచూపు మేరంతా మంచులా గడ్డకట్టుకుపోయిన మృత్యువు. 
ఎంత తవ్విపోద్దామన్నా ఎడతెగని విషాదపు మంచు. 
పాయింట్ బ్లాంక్ లో బుల్లెట్ దించేసుకుంటే బాధ దిగిపోతుంది. కానీ చావనివ్వదు, బతకనివ్వదు. కాస్తంత చిరునవ్వుని ముఖం మీదకి తెచ్చుకుందామన్నా తీరికలేనంత వేదన.

చిన్నప్పుడెప్పుడో మాతృదేవోభవ చూసినప్పుడు ఇంతలా ఏడ్చా. దీనెమ్మ సినిమా... ఆ యాక్టింగ్ ఏందసలు. వాడి ఒళ్లంతా విషాదమే. వాడి చూపు, నడక, పని... ఆఖరికి ఎవర్నైనా కొడుతున్నా ఏడుపొచ్చేంత విషాదం. ప్రపంచం నుంచి తనని తాను వెలి వేసుకున్నట్టు.. సినిమా మొదటి నుంచి చివరి వరకూ విషాదం తప్ప తన ముఖంలో మరో ఎక్స్ ప్రెషన్ ఉండదు. కేవలం ఫ్లాష్ బ్యాక్ రివీల్ అయ్యే సీన్లలోనే ఆ ముఖంపై నవ్వు కనిపిస్తుంది. ఎవరితో అయినా కాసేపు మాట్లాడటం కూడా తన వల్ల కాదన్నంత బాధ. 

కేసీ అఫ్లెక్... బెన్ అఫ్లెక్ తమ్ముడు. గుడ్ విల్ హంటింగ్ లో అన్నతో పాటు చిన్న రోల్. ఓషన్స్ లెవెన్, ట్వల్వ్, థర్టీన్ లలో కూడా ఉంటాడు. అవుటాఫ్ ఫర్నేస్ లో క్రిస్టియన్ బేల్ సోదరుడిలా చిన్నపాత్రలో కూడా ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తాడు. మాంచెస్టర్ బై ద సీ చూశాక వీడికి ఈ మధ్యెప్పుడో ఆస్కార్ వచ్చింది కదా అని గుర్తొచ్చింది. వెతికితే ఈ సినిమాకే వచ్చిందది.  ఆస్కార్ ఏంది, ఏదైనా ఇచ్చెయ్యచ్చు

సినిమా మొత్తంలో ఒక్కచోట కూడా తను ఏడవడు. ఒక సీన్ లో లీ షాండ్లర్(కేసీ అఫ్లెక్)తో మాజీ భార్య ర్యాండీ కాసేపు మాట్లాడాలంటూ ఏడుస్తూ బతిమాలుతుంటుంది. తను మాత్రం క్యాజువల్గా 'నా వల్ల కాదు. వెళ్లిపోవాలి' అంటుంటాడు. మన కళ్లవెంట మాత్రం కన్నీళ్లు కారిపోతుంటాయి. మనస్పూర్తిగా ఏడవాలనుకుంటే ఈ సినిమా చూడొచ్చు. స్లో బర్నింగ్ స్టోరీ. సూపర్బ్ స్క్రీన్ ప్లే. అందుకే ఒక్క ముక్క కూడా స్టోరీ చెప్పాలనిపించడం లేదు.